Oryginalny tytuł:
Mediating Violence from Africa: Francophone Literature, Film, and Testimony After the Cold War
Zawartość książki:
Mediating Violence from Africa bada, w jaki sposób afrykańscy i nieafrykańscy frankofońscy autorzy, filmowcy, redaktorzy i naukowcy pakowali, interpretowali i filmowali brutalne historie postzimnowojennej Afryki frankofońskiej. Przemoc ta, w dużej mierze rozgrywająca się przed kamerami zachodnich telewizji, obejmowała wykorzystanie dzieci-żołnierzy ułatwione przez wycofane przez Związek Radziecki karabiny Kałasznikowa, wzrost islamskiego terroryzmu w Afryce Zachodniej oraz przerażające ludobójstwo Tutsi w Rwandzie.
Poprzez uważną lekturę fabularyzowanych narracji o dzieciach-żołnierzach, filmowych przedstawień islamskich bojowników, zeznań ocalałych z ludobójstwa i zachodnich badań, George S. MacLeod analizuje sposoby, w jakie frankofońscy afrykańscy autorzy i filmowcy, a także ich redaktorzy i krytycy naukowi, negocjują estetyczne, polityczne, kulturowe i etyczne implikacje uwidocznienia tych traumatycznych historii. MacLeod argumentuje za potrzebą periodyzacji tych produkcji w ramach "postzimnowojennych", aby podkreślić, w jaki sposób zmiany w dyskursie politycznym po 1989 r. są echem, kwestionowane lub obalane przez współczesnych frankofońskich autorów, filmowców i zachodnich naukowców.
Pytania postawione w Mediating Violence from Africa mają dziś kluczowe znaczenie. To, w jaki sposób świat angażuje się i reaguje na historie niedawnej przemocy i strat z Afryki, ma głębokie konsekwencje dla dotkniętych społeczności i jednostek. Mówiąc szerzej, w erze, w której historie i obrazy przemocy, od ataków terrorystycznych, przez strzelaniny w szkołach, po brutalność policji, są rozpowszechniane niemal natychmiast i w minimalnym kontekście, te teoretyczne pytania mają wpływ na debaty dotyczące etyki reprezentowania traumy, upolitycznienia pamięci i miejsca Afryki w globalnym (w przeciwieństwie do postkolonialnego lub euroafrykańskiego) krajobrazie gospodarczym i politycznym.
