Mediatic Handology: Shaping Images, Interacting, Magicking
Kultura cyfrowa, etymologicznie, oznacza kulturę palców (od łacińskiego digitus).
Choć współczesne czasy nadal postrzegane są przez pryzmat dominującego paradygmatu wizualnego, nasza praktyka medialna stała się głównie cielesna, ponieważ rola rąk okazała się coraz bardziej decydująca, a gesty są coraz częściej konstruowane jako narzędzia myślenia i konceptualizacji. Niniejszy numer przedstawia kluczowe studia przypadków z dziedziny filmu i kultury wizualnej, od kina klasycznego po eksperymentalne, od wizualizacji naukowych po kulturę ezoteryczną.
W każdej dziedzinie filmowane dłonie stają się niezwykłymi operatorami widoczności: przedstawiają wyimaginowane światy, które nie opierają się na percepcji wzrokowej, uwidaczniają intymność człowieka, nadają kształt spojrzeniu widza, a także, w bardziej konkretny sposób, samemu obrazowi poprzez gesty pielęgnacji i odnawiania taśmy filmowej, a także poprzez zakotwiczanie wizji w procesach wizualizacji danych. Hipnotyzujący i potężny motyw rąk reprezentuje cielesne podstawy medium filmowego i nieusuwalną krystalizację człowieka w technice.