Media, Practice and Theory: Tracking emergent thresholds of experience
Niniejszy tom gromadzi badania na przecięciu sztuki i interdyscyplinarnych nauk humanistycznych, aby rozwinąć rozumienie asamblaży medialnych, które kładą nacisk na generatywność ich umiejscowienia w ekologii praktyki.
Artykuły te proponują asamblaże medialne, które powiększają czas i przestrzeń dla współkompozycji między mediami i ciałami, które przekształcają subiektywne, percepcyjne i afektywne rejestry doświadczenia. Asamblaże medialne obejmują fotografię, performans, krytykę, kuratorstwo, instalację, animację, kolaż, wideo i VR, a także praktyki archiwalne i somatyczne.
Badania jako forma praktyki są kluczową orientacją w tym tomie, ponieważ oferują sposób na zaangażowanie się w propozycję tworzenia świata zaproponowaną przez Isabelle Stengers, że praktyki są określone przez nieredukowalne uwikłania, które powodują, że myślimy, czujemy i wahamy się. Generatywne powiązania między różnymi podejściami dyscyplinarnymi do angażowania praktyki badawczej w sztuce i naukach humanistycznych są preferowane w stosunku do dyscyplinarnej i opartej na mediach wyłączności. Kiedy praktyka nie jest przedstawiana jako interwencja lub kontrapunkt dla badań naukowych lub w opozycji do dyskursywności, pojawiają się różnice, nie oparte na konwencji, ale poprzez usytuowanie wyłaniającego się wglądu.
Celem nie jest zatem przedstawienie powtarzalnej formuły tworzenia wiedzy, ale stworzenie warunków dla wypowiedzi zarówno w ramach dyscypliny, konwencji i establishmentu, jak i poza nimi. W jaki sposób badania mogą przyczynić się do tworzenia społeczności między, w poprzek i poza ramami instytucjonalnymi poprzez wyłaniające się podobieństwa, postawy i formaty ewoluujących i inkluzywnych form badań? Niniejszy tom stanowi cenne odniesienie dla badaczy/praktyków w dziedzinie sztuki i nauk humanistycznych, ponieważ stanowi przykład zarówno krytycznych, jak i usytuowanych metod rozwijania badań interdyscyplinarnych jako sposobu na przekształcenie samych warunków badań.
