Meade: Cena dowodzenia, 1863-1865

Opinie czytelników

Recenzje chwalą książkę jako doskonałą i dobrze napisaną eksplorację przywództwa generała George'a Meade'a podczas wojny secesyjnej, szczególnie podkreślając jego rolę w znaczących bitwach i interakcjach z innymi przywódcami wojskowymi. Czytelnicy doceniają informacyjny charakter książki i jej zdolność do rzucenia światła na niedoceniany wkład Meade'a.

Dobrze napisana i pouczająca, łatwa w czytaniu, zapewnia dogłębną analizę decyzji Meade'a, interakcji z innymi generałami i kluczowych bitew. Oferuje wgląd w wyzwania, przed którymi stanął, i zwiększa zrozumienie dowodzenia podczas wojny secesyjnej.

Brakuje głębokiego wglądu w ludzki element dowodzenia i wojny, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą poszukiwać głębszej eksploracji tematu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Meade: The Price of Command, 1863-1865

Zawartość książki:

George Gordon Meade nie został życzliwie potraktowany przez historię. Zwycięski pod Gettysburgiem, największą bitwą amerykańskiej wojny secesyjnej, Meade był najdłużej służącym dowódcą Armii Potomaku, prowadząc swoją armię przez brutalną kampanię lądową i kapitulację Roberta E. Lee i Armii Północnej Wirginii w Appomattox. Służąc u boku swojego nowego przełożonego, Ulyssesa S. Granta, w ostatnim roku wojny, jego rola została przyćmiona przez popularnego Granta. To pierwsze pełnowymiarowe studium dwuletniej kadencji Meade'a jako dowódcy Armii Potomaku wydobywa go z cienia Granta i stawia w centrum uwagi jako jednego z trzech najlepszych generałów Unii w czasie wojny.

John G. Selby portretuje generała stojącego u boku dużej armii, którą potrafił dobrze zarządzać, i zdradzieckiego środowiska politycznego, którego ani w pełni nie rozumiał, ani nie chciał się w nie angażować. Czas Meade'a jako dowódcy rozpoczął się od zwycięstwa pod Gettysburgiem, ale kiedy nie udało mu się walczyć z wycofującą się armią Lee w lipcu i jesienią 1863 roku, polityczne noże wyszły na jaw. Meade spędził zimę 1863-64 walcząc o utrzymanie swojej posady, podczas gdy Wspólna Komisja ds. Prowadzenia Wojny starała się go zdymisjonować. Meade zaproponował rezygnację, ale Grant kazał mu zachować stanowisko. Razem zarządzali kampanią lądową i początkowymi atakami na Petersburg i Richmond w 1864 roku.

Opierając swoje studium na oficjalnych aktach wojny rebelianckiej, oryginalnych listach Meade'a oraz listach, pamiętnikach, dziennikach i wspomnieniach współczesnych, Selby pokazuje, że Meade był znacznie bardziej aktywnym, przemyślanym i przedsiębiorczym dowódcą, niż zakładano. Ten wrażliwy i refleksyjny człowiek przyjął stanowisko, które było równie polityczne, co wojskowe, mimo że wiedział, że polityczny wymiar tej pracy może ostatecznie zniszczyć to, co cenił najbardziej, czyli jego reputację.