Me Me Me: Poszukiwanie wspólnoty w powojennej Anglii

Opinie czytelników

Książka oferuje świeże i prowokujące do myślenia spojrzenie na brytyjską tożsamość społeczną od połowy XX wieku, badając, jak społeczności ewoluowały w erze powojennej. Jest dobrze zbadana i wypełniona fascynującymi źródłami, chociaż niektórzy czytelnicy uważają wnioski wyciągnięte przez autora za nieuzasadnione lub pozbawione głębi.

Książka jest dobrze napisana, wciągająca i przystępna. Zawiera interesujące i prowokujące do myślenia treści, które podważają nostalgiczne poglądy na temat społeczności. Wielu recenzentów docenia dogłębne badania i uwzględnienie indywidualnych głosów, co czyni ją atrakcyjną zarówno dla studentów socjologii, jak i zwykłych czytelników.

Niektóre egzemplarze książki dotarły do nas w złym stanie, w przeciwieństwie do ich stanu na liście. Co więcej, kilku czytelników uważa, że autor dokonuje nieuzasadnionych przeskoków w analizie źródeł, z dostrzegalnym nastawieniem na obronę idei, że społeczność nie zmniejszyła się. Zauważono również pewną niezgodę z interpretacjami autora.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Me Me Me: The Search for Community in Post-War England

Zawartość książki:

Wielu komentatorów mówi nam, że w dzisiejszym świecie codzienne życie stało się samolubne i zatomizowane - że jednostki żyją tylko po to, by konsumować. Ale czy nie mają racji?

W książce Me, Me, Me Jon Lawrence ponownie opowiada historię Anglii od czasów II wojny światowej oczami zwykłych ludzi - w tym jego własnych rodziców - aby argumentować, że w rzeczywistości przyjaźń, rodzina i miejsce pozostają kluczowe dla naszego codziennego życia, a chociaż społeczność się zmieniła, daleko jej do śmierci.

Pokazuje, jak w latach po II wojnie światowej ludzie coraz częściej kwestionowali zwyczaje i tradycje, ponieważ presja na dostosowanie się do standardów społecznych stała się nie do zniesienia. I tak szybko, jak to było możliwe, miliony ludzi uciekły z zamkniętych, bezpośrednich społeczności wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii, gdzie każdy znał twoje sprawy. Nie było to jednak odrzucenie społeczności jako takiej, ale próba znalezienia innego, nowego sposobu życia, który lepiej pasowałby do współczesnego świata.

Społeczność stała się osobista i dobrowolna, oparta na prawdziwej sympatii, a nie na bliskości czy potrzebie. Nigdy nie byliśmy lepiej połączeni ani zdolni do podtrzymywania relacji, które mają dla nas znaczenie. Me, Me, Me przekonuje, że nadszedł czas, abyśmy docenili i pielęgnowali te nowe grupy, zamiast lamentować nad utratą bardziej „prawdziwych” form społeczności - zbyt łatwo jest trzymać się nostalgicznego spojrzenia na przeszłość.