McMindfulness: Jak uważność stała się nową kapitalistyczną duchowością

Opinie czytelników

Książka „McMindfulness” krytykuje utowarowienie i komercjalizację uważności, argumentując, że dezawuuje ona jednostki, obarczając winą za ich zmagania osobiste niedoskonałości, zamiast zajmować się kwestiami systemowymi. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą i rygorystycznie zbadaną, inni uważają, że brakuje jej równowagi i wybiórczo przedstawia praktyki uważności.

Dobrze zbadana i wciągająca krytyka ruchu mindfulness, ważne spostrzeżenia na temat utowarowienia praktyk duchowych, przystępny styl pisania i cenna perspektywa dla osób zajmujących się zdrowiem psychicznym lub sprawiedliwością społeczną.

Nie jest to odpowiednie wprowadzenie do mindfulness dla początkujących, może wydawać się zbyt krytyczne lub hiperboliczne dla niektórych czytelników i oferuje ograniczone praktyczne rozwiązania, koncentrując się głównie na krytyce.

(na podstawie 52 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

McMindfulness: How Mindfulness Became the New Capitalist Spirituality

Zawartość książki:

Żywa i ostra jak brzytwa krytyka uważności, która została entuzjastycznie przyjęta przez korporacje, szkoły publiczne i wojsko USA.

Uważność jest teraz na topie. Od celebrytów po mnichów, neuronaukowców i trenerów medytacji ocierających się o prezesów na Światowym Forum Ekonomicznym w Davos, jasne jest, że uważność weszła do głównego nurtu. Niektórzy nazwali ją nawet rewolucją.

Ale co, jeśli zamiast zmieniać świat, uważność stała się banalną formą kapitalistycznej duchowości, która bezmyślnie unika transformacji społecznej i politycznej, wzmacniając neoliberalne status quo?

W McMindfulness Ronald Purser obala tak zwaną "rewolucję mindfulness", ujawniając, w jaki sposób korporacje, szkoły, rządy i wojsko dokooptowały ją jako technikę kontroli społecznej i samo-pacyfikacji. W żywej i ostrej jak brzytwa krytyce, Purser obala mity, na których opierają się sprzedawcy, kwestionując narrację, że stres jest narzucony przez samego siebie, a uważność jest lekarstwem na wszystko.

Jeśli mamy wykorzystać prawdziwie rewolucyjny potencjał uważności, musimy zrzucić jej neoliberalne kajdany, wyzwalając uważność dla zbiorowego przebudzenia.