Maybe Days: Książka dla dzieci w pieczy zastępczej

Opinie czytelników

Książka ta jest powszechnie chwalona jako doskonałe źródło informacji na temat złożoności systemu opieki zastępczej dla dzieci. Pomaga normalizować emocje, które mogą odczuwać dzieci w pieczy zastępczej i sprzyja ważnym rozmowom na temat ich doświadczeń. Niektórzy recenzenci wspomnieli jednak o obawach związanych z potencjalnym niepokojem wynikającym z przedstawionych informacji, zwłaszcza dotyczących opcji adopcji, które mogą nie być odpowiednie dla wszystkich dzieci. Ponadto niektórzy uznali, że książka jest długa i potencjalnie przytłaczająca dla młodych odbiorców.

Książka jest wysoko ceniona za jej zdolność do wyjaśniania opieki zastępczej w sposób zrozumiały dla dzieci, obejmujący podstawowe tematy i role różnych dorosłych w systemie. Pomaga potwierdzić uczucia dzieci i zachęca do konstruktywnych rozmów. Wielu rodziców zastępczych i profesjonalistów uznało ją za pomocną zarówno dla dzieci, jak i ich rodzin, co czyni ją cennym źródłem informacji ułatwiającym zmianę i zrozumienie emocji.

Niektórzy recenzenci uważali, że książka może wywoływać niepokój u dzieci, omawiając opcje adopcji, które mogą nie mieć zastosowania w każdej sytuacji. Wspomniano również, że książka jest nieco długa i powtarzalna, co utrudnia młodszym dzieciom pełne zaangażowanie się w nią. Kilka egzemplarzy dotarło z problemami jakościowymi, takimi jak lepkie pozostałości na okładce, a niektórzy oczekiwali bardziej szczegółowej treści, biorąc pod uwagę cenę.

(na podstawie 155 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Maybe Days: A Book for Children in Foster Care

Zawartość książki:

Dla wielu dzieci przebywających w pieczy zastępczej odpowiedzią na wiele pytań jest często "być może".

Maybe Days to proste spojrzenie na kwestie opieki zastępczej, pytania zadawane przez dzieci i uczucia, z którymi się konfrontują. Książka stanowi elementarz dla dzieci trafiających do pieczy zastępczej, a także wyjaśnia w kategoriach dziecięcych obowiązki wszystkich zaangażowanych osób - rodziców, pracowników socjalnych, prawników i sędziów.

Jeśli chodzi o same dzieci, ich zadaniem jest być dzieckiem - i nie ma w tym nic dziwnego.