Max Loehr i badanie chińskich brązów

Opinie czytelników

Książka jest pracą naukową Bagleya na temat chińskich brązów, która dokonuje przeglądu badań Maxa Loehra i przedstawia własne argumenty Bagleya. Jest napisana na wyższym poziomie akademickim i wymaga solidnego przygotowania w tej dziedzinie, ale przystępny styl Bagleya czyni ją dostępną dla zainteresowanych nowicjuszy.

Znakomita praca naukowa, doskonały przegląd badań Loehra, przedstawia przemyślenia i kontrargumenty Bagleya, przystępny styl pisania, odpowiedni dla osób silnie zainteresowanych chińskimi brązami.

Napisana na poziomie od magistra do doktora, może być zbyt zaawansowana dla początkujących bez wcześniejszej wiedzy, brak ilustracji, gęsty tekst.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Max Loehr and the Study of Chinese Bronzes

Zawartość książki:

Max Loehr (1903-1988), najwybitniejszy historyk sztuki chińskiej swojego pokolenia, zasłynął przede wszystkim z przeprowadzonego w 1953 roku studium historyczno-artystycznego chińskich brązów, które skutecznie przewidziało odkrycia, jakich mieli dokonać chińscy archeolodzy.

Odkrycia te z kolei obaliły teorie wielkiego rywala Loehra, Bernharda Karlgrena (1889-1978), szwedzkiego sinologa, którego pozornie naukowe wykorzystanie klasyfikacji i statystyk przez długi czas dominowało w zachodnich badaniach nad brązami. Powracając do kontrowersji, która została zakończona przez archeologię, zanim kwestie, o których mowa, zostały w pełni zrozumiane, Robert Bagley pokazuje, że jej metodologiczne implikacje są głębokie.

Zaczynając od uważnej lektury pracy Karlgrena, wykorzystuje analogię do taksonomii biologicznej, aby wyjaśnić kwestie metody i odróżnić naukę od pozorów nauki. Następnie, zwracając się do Loehra, przedstawia uzasadnienie dla historii sztuki, która zajmuje się przede wszystkim konstruowaniem znaczącej historii wydarzeń twórczych, takiej, która postrzega intencjonalność projektantów i mecenasów jako siłę napędową zmian stylistycznych. W ostatnim rozdziale analizuje pojęcie stylu, argumentując, że wiele klasycznych nieporozumień w teoretyzowaniu historii sztuki wynika z nieuznania, że styl nie jest właściwością obiektów.

Skierowana nie tylko do specjalistów od starożytnych Chin czy historyków sztuki chińskiej, książka ta wykorzystuje pracę Loehra nad brązami jako studium przypadku do zbadania głównych zagadnień historii sztuki. Będzie ona interesująca dla każdego, kto zajmuje się analizą materiałów wizualnych.