Max Liebermann i międzynarodowy modernizm: Kariera artysty od Imperium do Trzeciej Rzeszy

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Max Liebermann and International Modernism: An Artist's Career from Empire to Third Reich

Zawartość książki:

Chociaż Max Liebermann (1847-1935) rozpoczął swoją karierę jako malarz realista przedstawiający sceny wiejskiej pracy, życia holenderskiej wsi i krajobrazów wiejskich, na przełomie wieków jego obrazy ewoluowały w kolorowe obrazy burżuazyjnego życia i wypoczynku, które krytycy kojarzyli z francuskim impresjonizmem. W czasach rosnącego niemieckiego nacjonalizmu jego obrazy i polityka kulturalna wywołały liczne kontrowersje estetyczne i polityczne. Jego wybitna kariera i reputacja przecięły się z dramatycznymi i gwałtownymi wydarzeniami współczesnej historii Niemiec, od Cesarstwa po III Rzeszę. Prześladowania nowoczesnych i żydowskich artystów przez nazistów doprowadziły do wymazania Liebermanna z narracji o sztuce nowoczesnej, ale niniejszy tom stanowi wkład w ostatnią falę literatury naukowej, która stara się odzyskać jego rolę i twórczość z perspektywy międzynarodowej.

Marion Deshmukh jest profesorem historii Roberta T. Hawkesa na Uniwersytecie George'a Masona, gdzie w latach 1984-1995 i 2006-2007 pełniła funkcję katedry. Jej publikacje obejmują prace i eseje do katalogów wystaw na temat Maxa Liebermanna, niemieckich akademii i związków artystycznych, berlińskiej Narodowej Galerii Sztuki od 1945 roku oraz malarzy wschodnioniemieckich od 1990 roku. Była kuratorką wystawy grafik Maxa Liebermanna w Goethe-Institut w Waszyngtonie (Max Liebermann, Works on Paper, 2006) oraz wystawy współkuratorowanej z Wende Museum, również w Goethe-Institut (Iconoclash Political Imagery from the Berlin Wall to German Unification, 2009-10).

Fran oise Forster-Hahn jest profesorem historii sztuki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Riverside. Jest redaktorką książki Imagining Modern German Culture, 1889-1910 (1996) oraz autorką książki Max Beckmann in Kalifornien: Exil, Erinnerung und Erneuerung (2007). Jej publikacje obejmują liczne eseje i wkłady do książek i katalogów wystaw na temat sztuki XIX i XX wieku oraz roli instytucji i wystaw w kształtowaniu tożsamości narodowej i kulturowej. Obecnie przygotowuje publikację na temat roli berlińskiej wystawy Jahrhundertausstellung (1906) i Entwicklungsgeschichte der modernen Kunst (1904) Juliusa Meier-Graefe w konstruowaniu historii sztuki nowoczesnej.

Barbara Gaehtgens specjalizuje się w sztuce holenderskiej i francuskiej XVII wieku, teorii sztuki XVIII wieku oraz sztuce niemieckiej i amerykańskiej XIX wieku. Wykładała na Technische Universit t Berlin i Princeton University i była związana jako naukowiec z CASVA w Waszyngtonie, National Gallery of Art i Centre Allemand d'histoire de l'art w Paryżu. Jej publikacje obejmują Adriaen van der Werff, 1659-1722 (1987), Max Liebermann. Holland als Vorbild in exh. cat. Max Liebermann-Jahrhundertwende, Nationalgalerie Berlin (1997), Genremalerei. Theorie der klassischen Bildgattungen (2003) oraz Richelieu patron des arts (2009). Jej obecne badania koncentrują się na XVII-wiecznej francuskiej ikonografii politycznej.