Ocena:
Książka stanowi dobrze napisany i pouczający przegląd udanej brytyjskiej kampanii kontrrewolucyjnej przeciwko Mau Mau w Kenii w latach pięćdziesiątych XX wieku. Ujmuje kluczowe szczegóły kampanii i jej unikalny kontekst, jednocześnie opierając się na komentarzach uczestników i zapewniając przydatne pomoce wizualne.
Zalety:⬤ Informacyjna i dobrze napisana
⬤ oferuje dokładny przegląd udanej kampanii kontrrewolucyjnej
⬤ zawiera komentarze uczestników
⬤ zawiera fotografie i mapy z epoki
⬤ wysoce zalecana dla studentów kontrrewolucji.
Niektórzy czytelnicy uznali tekst za nieco nużący; cała seria Africa@War jest trudna do zdobycia w USA.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Mau Mau: The Kenyan Emergency 1952-60
Druga wojna światowa na zawsze zmieniła oblicze Imperium Brytyjskiego. Od Cypru po Malaje, od Borneo po Suez, kostki domina zaczęły spadać w ciągu dekady pokoju w Europie. Afryka pod koniec lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku była podekscytowana przyznaniem niepodległości Indiom i pojawieniem się wiarygodnej rodzimej kasty intelektualnej i politycznej, która była gotowa odziedziczyć kontrolę po słabnących europejskich mocarstwach imperialnych. Brytyjczykom ogólnie udało się wycofać z Afryki przy minimalnej ilości złych emocji i przemocy, oddając władzę na Złotym Wybrzeżu, w Nigerii i Sierra Leone w ramach uporządkowanego procesu konstytucyjnego i angażując się jedynie w tłumienie niepokojów społecznych w Nyasaland i Rodezji Północnej, gdy negocjowano praktyczne aspekty politycznego przekazania władzy.
W Kenii sprawy miały się jednak inaczej. Głośne lokalne lobby osadników zdobyło znaczną władzę ekonomiczną i polityczną w ramach lokalnego ustawodawstwa, w połączeniu z faktem, że brytyjscy osadnicy posiadający bogactwo i wpływy mogli wywierać presję rodzinną w Whitehall, z których większość była całkowicie niepogodzona z koncepcją jakiegokolwiek politycznego przekazania. Mau Mau był mniej niż ruchem wyzwoleńczym, ale znacznie więcej niż zwykłymi niepokojami społecznymi. Jego historyczne znaczenie opiera się przede wszystkim na fakcie, że kampania Mau Mau była jedną z pierwszych gwałtownych konfrontacji w Afryce Subsaharyjskiej, które miały miejsce w kwestii samostanowienia mas. Uosabiała ona również dylemat, w jakim znalazły się afrykańskie społeczności białych osadników, którym we wcześniejszym stuleciu obiecywano utopię, a które w powojennym świecie zostały skonfrontowane z zupełnie nieoczekiwaną rzeczywistością czarnych aspiracji politycznych.
Książka ta przedstawia narodziny Brytyjskiej Afryki Wschodniej jako osiadłego terytorium Imperium oraz nieuniknioną politykę konfrontacji, która wyłoniła się z nierównego podziału zasobów i władzy. Obejmuje powstanie i rozwój Mau Mau oraz strategie stosowane przez Brytyjczyków w celu konfrontacji i zniweczenia tego, co w rzeczywistości było taktycznie nieudolnym, ale mimo to potężnie symbolicznym czarnym wyrazem przemocy politycznej. To, że Mau Mau nadało ton kenijskiej niepodległości, nieco zatarło czystą linię zwycięstwa i porażki. Rewolta została stłumiona, a pokój przywrócony, ale wydarzenia w kolonii zostały jednak podciągnięte pod większy ruch Afryki w kierunku niepodległości, co ostatecznie doprowadziło do ustanowienia rządów większości w Kenii w 1964 roku.
