Mother & Myth in Spanish Novels: Rewriting the Matriarchal Archetype
Co by było, gdyby bogini Atena, która wyrosła w pełni z głowy Zeusa i zaprzeczała, że ma matkę, zdała sobie sprawę z nieodpartego istnienia drugiego rodzica? Co by było, gdyby odkryła, że jej matka, Metis - pierwsza żona Zeusa i "mądrzejsza od wszystkich bogów i śmiertelników", według Hezjoda - została połknięta przez jej ojca i nadal przekazywała mu swoją mądrość z wnętrza jego brzucha? Najnowsze hiszpańskie powieści autorstwa kobiet nawiązują do tej hipotetycznej sytuacji opartej na greckim micie, przedstawiając bohaterki, które obsesyjnie ponownie badają życie swoich matek, starając się je poznać i zrozumieć.
W książce Mother and Myth in Spanish Novels Sandra J. Schumm analizuje sześć narracji hiszpańskich autorów opublikowanych od 2000 roku, które koncentrują się na poszukiwaniach córki, aby dowiedzieć się więcej o jej matriarchalnym dziedzictwie: Carme Riera's La mitad del alma, Luc a Etxebarria's Un milagro en equilibrio, Rosa Montero's El coraz n del t rtaro, Cristina Cerezales's De oca a oca, Mar a de la Pau Janer's Las mujeres que hay en m, and Soledad Purtolas's Historia de un abrigo.
W każdej z tych powieści bohaterka uświadamia sobie, że brak zintegrowania utraty matki z jej życiem skutkuje niemożnością zdefiniowania siebie. Bez waloryzacji podmiotu macierzyńskiego, dziedzictwo córki jest zagrożone - ona również zostaje uprzedmiotowiona i połknięta - a cierpi na tym całe społeczeństwo. Uwaga córek poświęcona ich matkom w tych powieściach jest taka, jakby Atena w końcu uznała, że jej matka, Metis, została połknięta przez Zeusa.
Mit o Metis i Atenie staje się w tych utworach metaforą dążenia córki do pełni i indywiduacji; zaczyna ona rozumieć, że jej matczyne dziedzictwo jest źródłem mądrości, które zostało przesłonięte. Te powieści hiszpańskich kobiet wzmacniają głos matki, ratują ją przed anonimowością i przepisują matriarchalny archetyp.