Materialny upadek rzymskiej Brytanii, 300-525 Ce

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają Robin Fleming jako wyjątkowego historyka z unikalnym podejściem, które łączy różne dyscypliny, choć istnieją obawy dotyczące zwięzłości jej ostatnich prac i stosunku jakości do ceny.

Fleming jest chwalona za swoje niezwykłe spostrzeżenia i umiejętność łączenia archeologii, psychologii i humoru w swoich narracjach historycznych. Jej praca wywołuje silne emocje i zapewnia inne spojrzenie na historię.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za zbyt krótką, ze znaczną częścią poświęconą notatkom, co prowadzi do poczucia niewystarczającej treści. Ponadto istnieją obawy dotyczące stosunku jakości do ceny, ponieważ cena książki nie wydaje się odpowiadać rozmiarowi jej głównego tekstu.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Material Fall of Roman Britain, 300-525 Ce

Zawartość książki:

Chociaż nizinna Brytania w 300 r. n.e.

była tak rzymska, jak każda prowincja imperium, w pokoleniach po obu stronach 400 r. życie miejskie, gospodarka pieniężna i funkcjonujące państwo upadły. Wiele z najbardziej codziennych i podstawowych elementów kultury materialnej w stylu rzymskim przestało być wytwarzanych.

Umiejętności związane z wytapianiem żelaza i miedzi, produkcją drewnianych desek i desek, wydobywaniem kamienia, rzeźnictwem komercyjnym, ogrodnictwem i garbowaniem w dużej mierze zniknęły, podobnie jak wiedza stojąca za produkcją ceramiki wypalanej w piecu i budowaniem w kamieniu. Żaden inny okres w prehistorii i historii Wielkiej Brytanii nie był świadkiem utraty tak wielu klas niegdyś powszechnych umiejętności i przedmiotów.

Chociaż przyczyny tego załamania pozostają niejasne, nie ulega wątpliwości, że upadek ten miał fundamentalne znaczenie dla stworzenia nowego świata, który określamy jako wczesne średniowiecze. Standardowym wyjaśnieniem pojawienia się nowej kultury materialnej w nizinnej Brytanii w ostatniej ćwierci V wieku jest to, że obce przedmioty zostały przywiezione przez "anglosaskich" osadników.

Opierając się na bogactwie dowodów archeologicznych, Robin Fleming argumentuje, że nie tylko imigranci z kontynentu, ale także ludzie, których przodkowie od dawna mieszkali w Wielkiej Brytanii, zbudowali ten nowy świat materialny z popiołów starego, wykuwając tożsamość, którą ich potomkowie ostatecznie uznali za angielską. Jak w przypadku większości tożsamości, ostrzega, nie była ona zakorzeniona ani w urodzeniu, ani w krwi, ale historycznie skonstruowana, rozwijana i utrzymywana przez pokolenia dzięki wspólnej kulturze materialnej i praktykom, które rozwinęły się podczas i po wycofaniu się Rzymu z Wielkiej Brytanii.