Material Modernity: Innovations in Art, Design, and Architecture in the Weimar Republic
Material Modernity bada kreatywne innowacje w niemieckiej sztuce, designie i architekturze w okresie Republiki Weimarskiej, przedstawiając zarówno rozwój nowych mediów, jak i ponowną modę starych mediów. Weimar zasłynął z eksplozji kreatywnej pomysłowości w sztuce w Niemczech, dzięki eksperymentom z nowymi technikami (w tym przejściem w kierunku abstrakcji w malarstwie i rzeźbie) oraz pomysłowej pracy w nowych mediach, takich jak papier i plastik, które wykorzystywały zarówno nowe, jak i stare metody produkcji sztuki.
Poszczególne rozdziały tej książki omawiają wynalazki takie jak aparat fotograficzny i materiały takie jak celuloid, badają rolę nowych materiałów, w tym kompozytów betonowych, w otwieraniu nowych dróg w sztukach plastycznych, a także odnoszą się do postępów w rozumieniu percepcji kolorów i psychologii do zwiększonego zainteresowania percepcją wizualną i ukrytym potencjałem koloru zarówno jako ornamentu architektonicznego, jak i nośnika siły emocjonalnej w przestrzeni. Podczas gdy historycy sztuki zwykle twierdzą, że eksperymenty w Republice Weimarskiej były wynikiem celowego odrzucenia tradycyjnych środków wyrazu w świadomej próbie wynalezienia nowoczesnej sztuki i architektury, nieskrępowanej historycznymi mediami i metodami, ten tom pokazuje, że czynniki napędzające innowacje były często znacznie bardziej złożone i zniuansowane. W pierwszej kolejności opisano, w jaki sposób niedobory materiałowe wywołane przez I wojnę światową, wraz ze zniszczeniem infrastruktury przemysłowej i przerwaniem historycznych szlaków handlowych, wpłynęły na sztukę, podobnie jak duch eksperymentu, który przenikał międzywojenną kulturę niemiecką.
Następnie analizuje nowe wyzwania w latach dwudziestych XX wieku dla konwencji artystycznych w tradycyjnych formach sztuki, takich jak malarstwo, rzeźba, rysunek, architektura, tekstylia i druk, a jednocześnie bada prawdopodobne przyczyny pojawienia się innowacyjnych nowych metod produkcji artystycznej, takich jak fotomontaż, asamblaż, sztuka mechaniczna i sztuka multimedialna. W ten sposób Material Modernity wypełnia znaczącą lukę w weimarskiej literaturze naukowej i historii sztuki.
