A Materialism for the Masses: Saint Paul and the Philosophy of Undying Life
Nietzsche i Freud postrzegali chrześcijaństwo jako metafizyczny eskapizm, przy czym Nietzsche nazywał religię „platonizmem dla mas” i obwiniał Pawła Apostoła za negowanie bardziej immanentnych, materialnych sposobów myślenia i solidarności politycznej.
Łącząc tę debatę z filozofią różnicy Gillesa Deleuze'a, Michela Foucaulta, Jacquesa Derridy, Jacquesa Lacana i Piera Paolo Pasoliniego, Ward Blanton argumentuje, że genealogiczne interwencje w polityczną ekonomię zachodniej pamięci kulturowej nie idą wystarczająco daleko w stosunku do wyobrażonego założyciela chrześcijaństwa. Blanton podważa ideę paulinizmu jako pop-platońskiego światopoglądu lub formy kontroli społecznej.
Odkrywa w spuściźnie Pawłowej stłumione w inny sposób zasoby dla nowych materialistycznych duchowości i nowych form radykalnej solidarności politycznej, uwalniając „religię” od odziedziczonych założeń interpretacyjnych, aby myśl filozoficzna mogła przejawiać się w ryzykownej, radykalnej wolności.
