Masochistyczny kojec

Opinie czytelników

The Masochistic Playpen Brooka Ziporyna to złożona powieść science fiction, która łączy czarny humor z głębokimi tematami filozoficznymi, badając tożsamość, przemoc wobec samego siebie i podglądactwo ery informacji poprzez podróż zabójcy podróżującego między dziwnymi światami. Narracja stanowi wyzwanie dla czytelników dzięki bogatej, kontemplacyjnej filozofii, przy jednoczesnym utrzymaniu wciągającej fabuły.

Książka jest dobrze napisana i wciągająca, łącząc ciekawą fabułę z bogatymi rozważaniami filozoficznymi, które są intrygujące, ale nie przytłaczają. Skutecznie eksploruje tematy tożsamości i nienawiści do samego siebie, jednocześnie prezentując różnorodne, unikalne światy i postacie. Elementy czarnego humoru i komentarza społecznego dodają głębi temu doświadczeniu, czyniąc je prowokującym do myślenia i zabawnym.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać złożoność i filozoficzną głębię tej historii za wymagającą lub trudną do pełnego zrozumienia. Moralnie dwuznaczne działania głównego bohatera, w tym matkobójstwo i ojcobójstwo, również mogą być dla niektórych odpychające. Dodatkowo, ciągła zmiana tożsamości i środowisk może być dezorientująca.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Masochistic Playpen

Zawartość książki:

The Masochistic Playpen to komediowe dzieło poważnej fikcji, choć z dużą ilością sarkastycznej przemocy i filozofii, osadzone w środowisku science fiction, pełnym sieci klonów, konglomeratów informacyjnych, wędrownych zabójców, podróży dezintegracyjnych i tak dalej.

Opisano go jako pojazd Schwarzeneggera napisany przez Flauberta we współpracy z Lewisem Carrollem, Johannem Gottliebem Fichte i irytującym chińskim mnichem z X wieku, z kilkoma histrionicznymi sugestiami w ostatniej chwili złożonymi przez Sabbataja Zevi i markiza de Sade. Fabuła śledzi losy młodego zamrożonego zabójcy, który przemierza galaktykę, zabijając klony zgodnie z niejasnym, nieco kafkowskim zleceniem, zmuszony do przyjmowania różnych ukrytych ról w różnych światach i społeczeństwach, dostosowując się do ich zwyczajów i przywiązując się - jako ambasador, ksiądz, bóg, gangster, gość talk-show - aby zbliżyć się do swoich ofiar.

Jego przygoda przenosi go z Ziemi do disneyowskiego świata Krainy Przyjemności, gdzie w końcu spotyka swój ostateczny cel, a nić, na której wisiał, zostaje ostatecznie rozwiązana. Po drodze absurdalnie intersubsumptywny wszechświat, po którym musi się poruszać, dostaje swoje kopniaki, rozkoszując się po obu stronach jego subiektywności złośliwie radosnymi odbiciami lustrzanymi, które, jak niektórzy mogą powiedzieć, zdają się towarzyszyć każdej chwili czującego doświadczenia.