Maryland Bride in the Deep South: Pamiętnik Priscilli Bond z czasów wojny secesyjnej

Opinie czytelników

Dziennik Priscilli Bond, zredagowany przez Kimberly Harrison, stanowi szczegółowy, historyczny opis życia kobiety podczas wojny secesyjnej. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jego wartość historyczną i dokładne badania, wielu uważa treść za nużącą i pozbawioną wciągającej narracji. Pisarstwo charakteryzuje się raczej przyziemnymi szczegółami codziennego życia niż emocjonalną głębią, jakiej można oczekiwać od pamiętnika.

Książka jest doskonałym źródłem historycznym, ukazującym skrupulatne badania i zapewniającym wnikliwy kontekst życia kobiet podczas wojny secesyjnej. Wprowadzenie oferuje cenne informacje ogólne, dzięki czemu jest to przydatne narzędzie dla naukowców i historyków. Dziennik odzwierciedla ewoluującą tożsamość bohaterki w czasie wojny, rejestrując zmiany nastroju i osobowości.

Wpisy w dzienniku są często opisywane jako nudne, wypełnione przyziemnymi szczegółami dotyczącymi pogody i wizyt towarzyskich, co sprawia, że czytanie jest nużące. Wielu recenzentów uważało, że pisarstwu brakuje głębi i emocjonalnego zaangażowania, a niejasne opisy nie oddają złożoności doświadczeń autora. Książka wydaje się być dostosowana raczej do odbiorców akademickich niż do ogółu czytelników, co prowadzi do sugestii, że powinna być zarezerwowana dla bardziej zaawansowanych studiów literackich.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Maryland Bride in the Deep South: The Civil War Diary of Priscilla Bond

Zawartość książki:

"Mówią, że jestem Jankesem - ale jeśli pragnienie pokoju jest Jankesem - to nim jestem. Jestem zmęczona rozpadem związku męża i żony".

W 1858 roku dziewiętnastoletnia Priscilla "Mittie" Munnikhuysen rozpoczęła nowy dziennik, w którym wyszła za mąż, opuściła swoją rodzinę w łagodnej protestanckiej kulturze wybrzeża Zatoki Chesapeake i zamieszkała ze swoim bogatym mężem, Howardem Bondem, w przygranicznym społeczeństwie plantacyjnym katolickiej południowej Luizjany. Do 1865 roku Priscilla Bond była świadkiem prób i rozczarowań wystarczających do wypełnienia dwutomowego dziennika: brutalności jej teścia wobec swoich niewolników; rzekomej zasadzki jej męża na żołnierzy Unii i późniejszej ucieczki z domu; odwetowego spalenia rodzinnej plantacji cukru w Houma; oraz strat, horrorów i codziennych okrucieństw wojny. Opublikowane tutaj po raz pierwszy, z obszernymi notatkami i krytycznym wstępem Kimberly Harrison, intymne pisma Bonda oświetlają wpływ wojny secesyjnej na kobiety, rodziny i indywidualne tożsamości. Od czasu do czasu Bond zapisuje swoje doświadczenia z korzyścią dla późniejszych czytelników, ale częściej używa swojego pamiętnika, aby wyrzeźbić przestrzeń i czas na autorefleksję, samokształcenie i perswazję. Życie dziewiętnastowiecznych kobiet było definiowane przez ich relacje z innymi - jako żony, matki, córki i siostry - a prowadzenie dziennika pozwoliło Bond znaleźć czas dla siebie.

Służył jako narzędzie retoryczne, które pomogło jej zmotywować ją do dostosowania się do współczesnych standardów "prawdziwej kobiecości", przystosowania się do trudnego nowego środowiska i przetrwania upadku cywilizacji. Interpretacyjny komentarz Harrison pozwala czytelnikom docenić kontekst, w którym pisze Bond, nawet gdy wpisy dotyczące wszystkiego, od udręki małżeńskiej, przez trudności z teściami, po zmagania religijne i słabnące zdrowie, ożywiają Priscillę Bond w wyjątkowy i poruszający sposób. Jej pamiętnik, zręcznie powiązany z licznymi listami, dodaje cenną i wzbogacającą warstwę złożoności do większej historii frontu domowego wojny secesyjnej.