Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Dead Horse
Poezja. Studia kobiece. Wiersze w DEAD HORSE Niiny Pollari, zaludnione przez codzienne wydarzenia i rzeczy, które przerywają nasze dni (podróże lotnicze, badania lekarskie, łazienki, telefony itp. ), nie są niczym zwyczajnym. Hiperświadoma, osoba mówiąca w tych wierszach "patrzy) jak ty patrzysz na mnie". Jest rtęciowa, potworna "wampirzyca w szaro kaszlącym świcie", kochanka, która chce położyć swoje "mięso z uda obok twojego", siedzieć z łabędzią krwią w ustach i uśmiechać się, ale także czuła w swojej groteskowości: "I'm nothing / But a massive garbage mountain / Wiggling abundantly / And all I want to know is / Do you love me? / Teraz, kiedy mogę tańczyć". I wtedy pojawia się słowo miłość. To siła, która ostatecznie ożywia wiersze, ich wrażliwość i odwagę: "Jeśli powiesz, że mnie kochasz / Otworzę usta i będziesz mógł w nich żyć".
"Te wiersze są tak rytmiczne, że można się na nich niemal przejechać. Poruszając się po codziennych śmierciach ziemi, pytaniach o to, co trzymać razem, a co pozwolić, Niina Pollari pisze z miejsca, w którym emocje spotykają się z kośćmi, badając, co to znaczy być pojemnikiem na krew. Zobaczysz swoją własną czaszkę". Melissa Broder.
"Wiersze Niiny Pollari rozwijają się z frazeologiczną jasnością, której nie wiedziałem, że potrzebuję i która mnie niepokoi: 'jak zwierzę / cieszące się ciepłym słońcem z krwią w ustach'. Jej wiersze wykorzystują watykańską nieformalność Tytti Heikkinen lub Hiromi It, niewątpliwie teraźniejszości, ale materiału nierozpuszczalnego w teraźniejszości, głosu, który wydobywa się z greckiej urny lub puszki Coorsa. To rozwiązane, dziwne, wyraźnie skomplikowane rzeczy, urocze "jak fałszywa arkadia"". Joyelle McSweeney".
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)