Marmur, trawa i szkło

Opinie czytelników

Książka jest fascynującą narracją, która bada historię przodków i kultury, koncentrując się w szczególności na doświadczeniach związanych z niewolnictwem, rasizmem i triumfami tych, którzy doświadczyli tych niesprawiedliwości. Książka została dobrze przyjęta ze względu na swoją edukacyjną i emocjonalną głębię, zapewniając wgląd w wydarzenia historyczne, które nie są często omawiane.

Książka jest chwalona za to, że jest fascynująca i edukacyjna, rzucając światło na mało znane narracje historyczne. Czytelnicy doceniają emocjonalną głębię, wrażliwość i powiązania kulturowe przedstawione w tekście. Wielu uważa, że opowiadanie historii jest wciągające, podkreślając osobiste powiązania z dziedzictwem i wytrwałość przodków.

Niektóre recenzje wskazują, że złożoność linii rodzinnej może wymagać robienia notatek lub tworzenia drzewa genealogicznego dla lepszego zrozumienia. Ponadto, podczas gdy większość recenzji jest pozytywna, nie ma żadnych znaczących negatywnych recenzji, co sugeruje brak krytycznej perspektywy.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Marble, Grass, and Glass

Zawartość książki:

Książka ta zagłębia się w życie różnych wschodnioindyjskich pracowników najemnych związanych z brytyjskimi plantacjami cukru na Karaibach w latach 1838-1917. W tym okresie około 1,2 miliona Hindusów zawarło umowę o pracę na określony czas w tych zakładach.

Wielu z nich zostało zwabionych fałszywymi obietnicami, co doprowadziło do powstania okropnego systemu, który podważał ludzką godność. Ludzie zostali poddani procesowi zniewolenia, w wyniku którego powstał system, który zastąpił, przedefiniował i wymyślił na nowo niewolnictwo. System ten ustalił, że nie wszyscy ludzie zostali stworzeni jednakowo, a instytucje traktowały ich jak przedmioty.

Niniejsza refleksja koncentruje się na kraju Gujany. Stopniowo opowiada o przodkach, którzy znosili surowość życia na plantacjach i nadużycia związane z ich codziennym życiem.

Ludzie ci doświadczyli ogromnych trudności. Niektórzy umierali, będąc wciąż związanymi z posiadłościami, pozostawiając za sobą sieroty.

Wielu przetrwało, przeżyło i prosperowało. Oto ich historia.