Marksizm kulturowy w powojennej Wielkiej Brytanii: historia, nowa lewica i początki kulturoznawstwa

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają debatę na temat znaczenia i wpływu książki. Jeden z recenzentów kwestionuje popularność książki i twierdzi, że niewielu ją przeczytało, sugerując, że brakuje jej wiarygodności jako źródła przeciwko postrzeganemu marksizmowi kulturowemu w środowisku akademickim. Z drugiej strony, inna recenzja chwali książkę za kompleksową eksplorację początków studiów kulturowych i kluczowych postaci intelektualnych związanych z marksizmem w Wielkiej Brytanii, zapewniając cenny kontekst historyczny.

Książka zapewnia dogłębną perspektywę historyczną kulturoznawstwa i bada wkład znaczących postaci, takich jak E.P. Thompson, Raymond Williams i Stuart Hall. Z powodzeniem kontekstualizuje ewolucję myśli marksistowskiej w brytyjskim środowisku akademickim i integruje idee poststrukturalistyczne, wzbogacając dziedzinę kulturoznawstwa.

Książka została skrytykowana za jej ograniczone czytelnictwo i wpływ, budząc wątpliwości co do jej ważności w argumentach przeciwko marksizmowi kulturowemu. Sugeruje się również, że może być nadużywana do wspierania pewnych ideologicznych twierdzeń bez właściwego zrozumienia intelektualnej spuścizny, którą omawia.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cultural Marxism in Postwar Britain: History, the New Left, and the Origins of Cultural Studies

Zawartość książki:

W tej intelektualnej historii brytyjskiego marksizmu kulturowego Dennis Dworkin bada jeden z najbardziej wpływowych nurtów współczesnej myśli.

Śledząc jego rozwój od początków w powojennej Wielkiej Brytanii, poprzez różne transformacje w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, aż po pojawienie się brytyjskich studiów kulturowych w Birmingham i nadejście Thatcheryzmu, Dworkin pokazuje, że historia ta jest spójną tradycją intelektualną, tradycją, która reprezentuje ukryte i jawne teoretyczne wysiłki na rzecz rozwiązania kryzysu powojennej brytyjskiej lewicy. Nie ograniczając się ani do jednej dyscypliny, ani do konkretnej postaci intelektualnej, książka ta kompleksowo postrzega brytyjski marksizm kulturowy w kategoriach dialogu między historykami a twórcami studiów kulturowych oraz w jego związku z nową lewicą i ruchami feministycznymi.

Od wkładu Erica Hobsbawma, Christophera Hilla, Rodneya Hiltona, Sheili Rowbotham, Catherine Hall i E.P. Thompsona do wkładu Perry'ego Andersona, Barbary Taylor, Raymonda Williamsa, Dicka Hebdige'a i Stuarta Halla, Dworkin bada debaty nad kwestiami kultury i społeczeństwa, struktury i sprawczości, doświadczenia i ideologii oraz teorii i praktyki. Powstanie, upadek i reorganizacja czasopism takich jak The Reasoner, The New Reasoner, Universities and Left Review, New Left Review, Past and Present są również częścią historii opowiedzianej w tym tomie.

W każdym przypadku uwaga Dworkina skupia się na pracy intelektualnej widzianej w kontekście politycznym. Marksizm kulturowy w powojennej Wielkiej Brytanii oddaje ekscytację i zaangażowanie, jakie więcej niż jedno pokolenie historyków, krytyków literackich, historyków sztuki, filozofów i teoretyków kultury odczuwało w związku z nieortodoksyjną i krytyczną tradycją teorii marksistowskiej.