Nowa eksploracja złożoności i postanowień w pismach Marguerite de Navarre, oferująca wgląd w to, jak jej twórczość odzwierciedlała turbulencje, niepewności i zapewnienia jej okresu historycznego.
Marguerite de Navarre była renesansową księżniczką, dyplomatką i mistyczną poetką. Jest prawdopodobnie najbardziej znana z Heptameronu, odpowiedzi na Dekameron Boccaccia, błyskotliwego i otwartego zbioru opowiadań opowiadanych przez grupę mężczyzn i kobiet uwięzionych w klasztorze. Opowiadania poruszają tematy miłości, pożądania, męskiego i kobiecego honoru, indywidualnego zbawienia i nieprawości franciszkańskich mnichów, podczas gdy dyskusje między opowiadającymi wcielają w życie napięcia, ideologie i uprzedzenia leżące u ich podstaw.
Sama Marguerite była głęboko zaangażowana w debaty i konflikty swoich czasów. Jej twórczość odzwierciedla burzliwość, niepewność i niepewność jej okresu historycznego, gdy renesans na nowo wyobrażał sobie przeszłość, a reformacja na nowo tworzyła Kościół, i reprezentuje jej oryginalne, a czasem prowokacyjne stanowisko w tych kwestiach.
Książka ta przedstawia Heptameron i jego badania nad relacjami między płciami, naturą miłości i naturą wiary religijnej w kontekście intelektualnych, religijnych i politycznych pytań XVI wieku, ustawiając go obok innych pism Marguerite: jej poezji, sztuk teatralnych i listów dyplomatycznych. W rozdziałach poświęconych społecznościom, religii, polityce, relacjom między płciami, pożądaniu i technice literackiej, bada złożoność i rozwiązania pisarstwa Marguerite i jej świata. Jego celem jest przedstawienie przewodnika po tradycji krytycznej dotyczącej twórczości Marguerite wraz z nowymi odczytaniami jej tekstów, ujawniając zarówno historyczną specyfikę jej pisarstwa, jak i jego ciągłą aktualność.