Margaret Thatcher - Autoryzowana biografia, tom drugi: Wszystko, czego pragnie

Opinie czytelników

Biografia Margaret Thatcher autorstwa Charlesa Moore'a zbiera mieszane recenzje, odzwierciedlające zarówno podziw dla jej głębi, jak i krytykę za jej długość i szczegółowość. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za dobrze opracowaną i wciągającą, istnieją obawy dotyczące nadmiernych politycznych ciekawostek i zbyt szczegółowych relacji, które mogą umniejszać szerszą narrację o wpływie Thatcher.

⬤ Dobrze zbadana, dostarczająca wielu nowych spostrzeżeń i szczegółów na temat kariery politycznej Margaret Thatcher.
⬤ Wciągający styl pisania, który łączy osobiste i polityczne anegdoty.
⬤ Wyważony portret Thatcher, uznający zarówno jej mocne, jak i słabe strony.
⬤ Cenne źródło informacji dla osób zainteresowanych polityką lat 80. i spuścizną Thatcher.
⬤ Urzekająca dla czytelników, którzy cenią sobie szczegółowe relacje historyczne.

⬤ Nadmiernie szczegółowe informacje mogą sprawić, że niektóre sekcje będą nużące i długie.
⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że książka jest wypełniona nadmiernymi ciekawostkami politycznymi, które odciągają uwagę od ogólnej historii Thatcher.
⬤ Niektórzy krytycy sugerują brak zgłębienia osobowości i charakteru Thatcher.
⬤ Długość może przytłoczyć przypadkowych czytelników, którzy mogą pominąć niektóre fragmenty.

(na podstawie 41 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Margaret Thatcher - The Authorized Biography, Volume Two: Everything She Wants

Zawartość książki:

Sensacyjny drugi tom bestsellerowej autoryzowanej biografii Żelaznej Damy autorstwa Charlesa Moore'a

W czerwcu 1983 roku Margaret Thatcher zdobyła największą większość parlamentarną w historii brytyjskich wyborów. W ciągu następnych czterech lat, jak opowiada Charles Moore w tym głównym tomie swojej wyjątkowo autorytatywnej biografii, pierwsza brytyjska kobieta-premier zmieniła bieg historii swojego kraju i świata, często dzięki czystej sile woli.

Książka ujawnia, jak nigdy dotąd, w jaki sposób stawiła czoła strajkowi górników, przekształciła stosunki z Europą, sprywatyzowała szczyty brytyjskiego przemysłu i kontynuowała ożywienie brytyjskiej gospodarki. Opisuje swoją rolę na światowej scenie z dramatyczną bezpośredniością, identyfikując Michaiła Gorbaczowa jako „człowieka, z którym można robić interesy”, zanim został przywódcą Związku Radzieckiego, a następnie wytrwale naciskając na niego i Ronalda Reagana, jej wielką ideologiczną bratnią duszę, aby uporządkować sprawy światowe zgodnie z jej wizją. Po raz jedyny od czasów Churchilla zapewniła Wielkiej Brytanii centralne miejsce w kontaktach między supermocarstwami.

Ale nawet w zenicie nękały ją trudności. Ukochany Reagan zdradził ją podczas inwazji USA na Grenadę. Straciła ministra, z którym była osobiście najbliżej skandalu i prawie musiała podać się do dymisji w wyniku afery Westland. Znalazła się w izolacji w ramach własnego rządu w Europie. Była w konflikcie z królową w sprawie Wspólnoty Narodów i Afryki Południowej. Zastraszała starszych kolegów i wprowadziła podatek wyborczy. Obydwie te rzeczy później ją śmiertelnie zraniły.

W tym wszystkim Charles Moore miał bezprecedensowy dostęp do wszystkich prywatnych i rządowych dokumentów pani Thatcher. Uczestnicy opisywanych wydarzeń byli tak szczerzy w wywiadach, że mamy wrażenie, iż podsłuchujemy ich rozmowy. Zaglądamy pani Thatcher przez ramię, gdy energicznie dodaje adnotacje do dokumentów, dzięki czemu widzimy szczegółowo jej poglądy na wiele konkretnych kwestii i po raz pierwszy rozumiemy, jak bardzo polegała na garstce zaufanych doradców, którzy pomagali kształtować jej poglądy i realizować jej wolę. Widzimy ją jako publiczną performerkę, często niespokojną matkę, pracoholiczkę i pierwszą kobietę w historii zachodniej demokracji, która naprawdę zdominowała swój kraj w swoich czasach.

We wczesnych godzinach rannych 12 października 1984 r., podczas konferencji Partii Konserwatywnej w Brighton, IRA próbowała ją zabić. W ciągu kilku godzin wygłosiła przemówienie na konferencji (a później podpisała porozumienie angielsko-irlandzkie). Jeden z jej wielu lewicowych krytyków, obserwując ją tego dnia, powiedział: „Nie pochwalam jej jako premiera, ale na Boga, jest świetnym dowódcą czołgu”. Ta tytaniczna postać, ze wszystkimi jej zdolnościami i wadami, burzy się z tych stron jak z żadnej innej książki.