Mapy na ucieczkę

Opinie czytelników

Maps for the Getaway to wzruszająca powieść, która bada dynamikę przyjaźni poprzez podróż drogową trzech przyjaciół na całe życie. Historia łączy w sobie elementy humoru, emocjonalnej głębi i nostalgii, gdy bohaterowie poruszają się po swoich osobistych podróżach, jednocześnie oddając cześć utraconemu przyjacielowi. Czytelnicy doceniają wiarygodne postacie i wciągającą, przyjemną narrację.

Wzruszający portret przyjaźni, wiarygodne postacie, humorystyczne momenty, głębia emocjonalna, doskonały styl pisania, wciągająca fabuła i wciągająca przygoda na drodze.

Niektórzy czytelnicy uważali, że rozwiązania konfliktów przychodzą zbyt łatwo, co może umniejszać realizmowi. Potrzeba czasu, aby poszczególne głosy bohaterów stały się wyraźne.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Maps for the Getaway

Zawartość książki:

Jeśli kochasz Susan Mallery, nie będziesz chciał przegapić tej powieści o trzech przyjaciółkach z liceum, które są emocjonalnie rozbite, gdy dochodzi do tragedii, więc wyruszają w podróż, której nigdy nie zapomną i na nowo odkrywają, co sprawiło, że stały się „najlepszymi przyjaciółkami na zawsze”. „.

To była podróż ich życia... i zrobili to bez mapy.

Kiedy pozowali do zdjęcia na zakończenie szkoły średniej, przysięgli, że będą przyjaciółmi na zawsze, ale nastoletnie obietnice tak łatwo złamać, a teraz, trzydzieści lat później, są praktycznie obcymi sobie ludźmi.

Cici- utknęła w rutynie, poślubiona zdradzającemu mężowi.

Genie - opiekująca się chorym ojcem, ale nigdy nie otrzymująca podziękowań.

Kate - każdy wie, że ludzie, którzy wyglądają idealnie na Instagramie, wcale tacy nie są.

I Laurie - odnosząca największe sukcesy z nich wszystkich - teraz tragicznie zmarła.

Tak więc, aby uczcić życie Laurie, trzy byłe przyjaciółki w czerwonym kabriolecie Lincoln Continental z 1962 roku wyruszają w podróż swojego życia - napotykając męskich striptizerów, boysband, który widział lepsze dni, szalone pokoje motelowe, adoptując tak brzydkiego, że aż uroczego bezpańskiego psa... i odkrywając, że nigdy nie jest za późno na dzikie życie.

Ponieważ czasami, aby odnaleźć siebie, trzeba uciec.