Mapowanie bajkowej przestrzeni: Pastisz i metafikcja w opowieściach bez granic

Oryginalny tytuł:

Mapping Fairy-Tale Space: Pastiche and Metafiction in Borderless Tales

Zawartość książki:

Mapping Fairy-Tale Space: Pastiche and Metafiction in Borderless Tales autorstwa Christy Williams wykorzystuje metaforę mapowania do zbadania strategii narracyjnych stosowanych w popularnych baśniach XXI wieku. Analizuje ona programy telewizyjne Once Upon a Time i Secret Garden (koreański dramat), serię powieści dla młodzieży The Lunar Chronicles, serię powieści Indexing oraz trzy eksperymentalne krótkie utwory fabularne autorstwa Kelly Link. Niektóre z tych tekstów rekonfigurują dobrze znane baśnie, łącząc poszczególne opowieści w jeden świat fabularny; inne autoreferencyjnie zwracają się do baśni w poszukiwaniu wskazówek. Te współczesne opowieści mają w swoim centrum kryzys dotyczący znaczenia i trwałości bajek, a Williams argumentuje, że zarówno angażują bajkę jako istotny gatunek, jak i przerabiają ją, tworząc nowy rodzaj bajki.

Książka Mapping Fairy-Tale Space podzielona jest na dwie części. Część pierwsza analizuje teksty baśniowe, które łączą wiele różnych baśni, tak aby zamieszkiwały ten sam świat opowieści, przekształcając gatunek baśni w fikcyjną geografię opowieści bez granic. Williams analizuje złożoną restrukturyzację narracji umożliwioną przez tę formę mash-upu i rozszerza postmodernistyczne argumenty, sugerując, że pastisz baśni jest krytycznym sposobem opowiadania, który celebruje gatunek baśni, jednocześnie krytykując przestarzałe konstrukcje ideologiczne. Część 2 analizuje metaforyczne wykorzystanie bajek jako map lub przewodników po przeżywanym doświadczeniu. W tych tekstach bohaterowie używają baśni zarówno do nawigacji, jak i do omijania własnych sytuacji, ale baśnie są nieskutecznymi mapami, dopóki bohaterowie nie wytyczą dla siebie innych ścieżek i zakończeń lub całkowicie nie odrzucą baśni jako map. Williams skupia się na tym, jak pomysłowe techniki narracyjne i wizualne umożliwiają metafikcyjny komentarz do baśni w samych tekstach.

Mapping Fairy-Tale Space argumentuje, że w przerabianiu gatunku baśniowego teksty te nie tyle wyznaczają niezbadane terytorium, co podchodzą do istniejącej przestrzeni baśniowej z nowych kierunków, przekształcając gatunek wraz ze zmianami w naszym zbiorowym użytkowaniu baśni. Studenci i badacze baśni i mediów z zadowoleniem przyjmą to świeże podejście.