Manhattan '45

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, książka została dobrze przyjęta ze względu na żywy portret Nowego Jorku w połowie XX wieku i bogaty kontekst historyczny. Recenzenci doceniają styl narracji Jan Morris i szczegółowe opisy, które przenoszą czytelników w inne czasy. Pojawiają się jednak krytyczne uwagi dotyczące braku pomocy wizualnych, a niektórzy uważają, że treść jest mniej wciągająca niż oczekiwano.

⬤ Żywe i wciągające opisy Nowego Jorku.
⬤ Pięknie oddaje kontekst historyczny i atmosferę epoki.
⬤ Wciągający styl narracji Jan Morris.
⬤ Obejmuje różne perspektywy, w tym rasę i klasę.
⬤ Bogata w historyczne szczegóły i ciekawostki, dzięki czemu stanowi kompleksowy przegląd.

⬤ Brak ilustracji lub zdjęć był rozczarowujący dla niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy uważali, że książka jest zbyt obszerna i brakuje w niej wciągających historii.
⬤ Kilku czytelników uznało ją za nużącą lub trudną do przebrnięcia.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W 1945 roku Nowy Jork stał u szczytu swojej kulturalnej i gospodarczej potęgi. Nigdy więcej miasto nie będzie posiadało unikalnej mieszanki niewinności i wyrafinowania, romantyzmu i formalności, hojności i pewności siebie, która charakteryzowała je w tym momencie triumfu.

W Manhattanie '45 uznany pisarz podróżniczy i historyk Jan Morris przywołuje miasto w całej jego romantycznej okazałości. Od urzekająco idiosynkratycznego stylu architektonicznego po niepowtarzalny slang, powojenny Nowy Jork ożywa dzięki energicznej, czułej prozie Morrisa. Morris odwiedza Wall Street, Harlem, Greenwich Village, Chinatown i Lower East Side.

Jeździ trolejbusami, El, promami na rzece Hudson i Twentieth Century Limited. Zjada posiłki w Schrafft's i Le Pavillon, pije piwo w McSorley's Saloon, popija Manhattana w Manhattan Club i spotyka celebrytów w El Morocco.

Spotyka Fiorello La Guardię, Roberta Mosesa, Leo Durochera, I. B. Singera i Dizzy'ego Gillespie.

Zwiedza kamienice Hell's Kitchen i dzielnicę Gashouse, a także Foundling Hospital, gdzie miażdżące realia ubóstwa wierzą w niekwestionowaną bujność epoki. Biorąc pod uwagę zarówno rejestr społeczny, jak i slumsy, Manhattan '45 celebruje Złoty Wiek Nowego Jorku jako czas, w którym przez jeden niepowtarzalny moment w historii wszystko wydawało się możliwe.