Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest zachwycającą komedią romantyczną skupioną wokół wątku wrogów-kochanków i akademickich rywali, z wiarygodnymi postaciami i wciągającą fabułą. Czytelnikom podobał się humor, rozwój postaci i przejmujące przedstawienie presji, z jaką borykają się studenci, szczególnie ci ze środowisk azjatyckich. Jednak niektórzy zauważyli problemy z tempem, błędami w komunikacji i chęcią głębszego zbadania dynamiki niektórych postaci.
Zalety:Uroczy i zabawny z wiarygodnymi postaciami, wciągającą fabułą i silnym rozwojem postaci. Pisanie jest opisywane jako zgrabne i dopracowane, atrakcyjne dla fanów tropu „od wroga do kochanka”. Wielu czytelników uznało główną bohaterkę, Sadie, za wiarygodną i cieszyło się jej podróżą do samopoznania i wzmocnienia. Książka otrzymała pochwały za humor i dynamiczne żarty między bohaterami.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że zabrakło w niej rozwoju romansu, skupiając się na rywalizacji, a nie na budowaniu relacji. Wspomniano o drobnych problemach z fizycznym formatowaniem (okładka) i problemach z tempem związanych z błędną komunikacją. Ponadto, choć postacie zostały ogólnie dobrze przyjęte, niektórzy uważali, że mogłyby być bardziej rozwinięte poza ich rywalizacyjną naturą.
(na podstawie 73 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
I Hope This Doesn't Find You
Zawartość książki:
Niezapomniany, złośliwy i romantyczny, I Hope This Doesn't Find You to Never Have I Ever meets To All the Boys I've Loved Before, gdyby Lara Jean pisała nienawistne e-maile zamiast listów miłosnych.
Sadie Wen jest idealna na papierze: kapitan szkoły, valedictorian i "przyjemność mieć w klasie". Nie jest to łatwe, ale ma sztuczkę, która pozwala jej zachować uśmiech wzorowej uczennicy przez cały czas: kanalizuje wszystkie swoje frustracje w szkicach e-maili. Oczywiście nigdy by ich nie wysłała - wolałaby umrzeć niż zranić czyjeś uczucia - ale ulgę przynosi jej wyładowanie się na żądnym władzy nauczycielu angielskiego lub koledze z klasy, który przypisuje sobie zasługi Sadie.
Wszystkie jej najbardziej gwałtownie sformułowane e-maile są skierowane do jej irytującego kapitana, Juliusa Gonga, którego arogancja i skłonność do rywalizacji irytowały Sadie od dzieciństwa. "Jesteś głodny uwagi, zapatrzony w siebie i nieznośnie próżny... Naprawdę mam nadzieję, że twój grzebień się zepsuje i skończą ci się drogie produkty do włosów, których używałeś, aby twoje włosy wyglądały na zwodniczo miękkie...".
Sadie nie musi się powstrzymywać w swoich e-mailach, ponieważ nikt nigdy ich nie przeczyta... to znaczy, dopóki nie zostaną przypadkowo wysłane.
Z dnia na dzień starannie ułożone, bezkonfliktowe życie Sadie zostaje wywrócone do góry nogami. To jej najgorszy koszmar - teraz wszyscy w szkole wiedzą, co naprawdę o nich myśli, i nie boją się jej tego powiedzieć. Ale pośród chaosu jest jedna osoba, która zaczyna doceniać "prawdziwą" Sadie - Julius, jedyny chłopak, którego przysięgła nienawidzić....
