Mam bilety do nieba: Wystarczy zadzwonić po limuzynę

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

I've Got Tickets to Heaven: Just need to call for a limousine

Zawartość książki:

I've Got tickets to Heaven ma być, jak twierdzi autor, niczym innym jak odtworzeniem kawiarnianych rozmów między przyjaciółmi na tematy dobrze znane ludziom. Rozmowy te, na pewnym etapie ich przyjacielskich spotkań, ostatecznie ewoluują i łączą się z poważniejszymi spotkaniami o charakterze obywatelskim i społecznym.

Powieści pomaga połączenie przez bohaterów zorganizowanych wydarzeń i zbiorowych obowiązków, a także nieoczekiwanych rezultatów na ich drodze do spełnienia się w życiu osobistym. Pomaga również to, że ta niewielka grupa znajomych rośnie w szacunku i podziwie dla siebie nawzajem. Ich wpływ na innych w społeczeństwie, w którym żyją, jest tak subtelny, a jednocześnie tak wielkoduszny. W pewnym momencie jest bardzo zaraźliwy i zmienia życie. Max, charyzmatyczny Agnostyk i Sam, bezdomny z jednoznaczną klasą, są największymi beneficjentami ich uczestnictwa i spotkań towarzyskich.

Niewielka grupa przyjaciół pochodzi z różnych środowisk, jest zawodowo zaangażowana w różne przedsięwzięcia i poświęca swój rzekomo wolny czas na sprawy, które mają wpływ na społeczeństwo jako całość. Jeden jest agnostykiem, inny dominikańskim księdzem katolickim, jeszcze inny świecką kobietą silnie związaną z kościołem katolickim, która również ciągnie swojego bardzo nieortodoksyjnego męża na te same spotkania, a jeszcze inny jest luterańskim pastorem. Chociaż inni bohaterowie przychodzą na ten parkiet ludzkich spotkań i rozmów, najbardziej widoczną postacią jest bezdomny mieszkaniec San Francisco. Sam, jak jest znany innym, łączy się ze wszystkimi w pewien niekonwencjonalny sposób i, choć jest zdystansowany i nieuchwytny dla innych bohaterów, staje się świecącym przykładem dla wszystkich żyjących istot ludzkich. Sam w końcu, nigdy nie rezygnując ze swojej roli wśród narodu innych bezdomnych, zaczyna dostrzegać i cieszyć się towarzystwem tych uprzywilejowanych ludzi.

Po drodze i jako produkt uboczny otwarcia przez Herberta, luterańskiego pastora, małego schroniska dla bezdomnych w mieście i niemal codziennych kontaktów Fausto z Samem, bezdomnym, przyjaźń rośnie na obu. Obaj czują się wolni i nieskrępowani w szczerych rozmowach na temat rozdziału katolicyzmu i protestantyzmu. Pojawia się temat reformacji i obaj znajdują sposób na swobodną dyskusję o przyczynach reformacji protestanckiej, powolności Kościoła katolickiego w reformowaniu i krytycznej kwestii celibatu księży.

Typowe popołudnie przy grillu staje się przyjaznym wydarzeniem, które nie tylko znajduje typową przyjemność w jedzeniu i piciu, ale także przygotowuje scenę dla bardziej intelektualnych, historycznych i ciepłych uczuć. Bohaterami są zwykli przyjaciele plus inni, którzy uczestniczyli w projekcie pracy dyplomowej studenta. Są to Elvera i Walter, Max i jego żona, Karen i jej mąż Arthur, Herbert, luteranin i wreszcie zawsze nieuchwytny bezdomny Sam. Niedzielny grill u Elvery jest najdłuższym rozdziałem i tym, w którym wszyscy najlepsi dyrygenci dobrej woli na planecie są społecznie zaangażowani, serdecznie zadowoleni, a przede wszystkim nadzieja na bardziej sprawiedliwy świat wydaje się być w ich zasięgu. Obecność Sama jest starannie odnotowana i cieszy.