Malta Strikes Back: Rola Malty w teatrze śródziemnomorskim w latach 1940-1942

Opinie czytelników

Książka „Malta Strikes Back” to dobrze zbadany i wciągający opis strategicznej roli Malty podczas II wojny światowej, ze szczególnym uwzględnieniem wkładu sił alianckich i ludności cywilnej. Zawiera liczne fotografie, które poprawiają zrozumienie materiału przez czytelnika.

Dokładnie zbadany materiał, dobrze napisana narracja, doskonałe szczegóły operacji samolotów i załóg, łatwy do naśladowania układ i liczne interesujące fotografie wspierające tekst.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że związek z wrakami statków jest słaby, a osoby mniej zainteresowane historią wojskowości lub lotnictwem mogą nie uznać tego za tak wciągające.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Malta Strikes Back: The Role of Malta in the Mediterranean Theatre 1940-1942

Zawartość książki:

"Klucz do naszej pozycji w całym basenie Morza Śródziemnego leżał na Malcie". (Tedder) Dwa z największych strategicznych błędów Hitlera polegały na tym, że nie udało mu się przejąć kontroli nad dwoma kluczowymi lokalizacjami, Gibraltarem i Maltą; między nimi były one w stanie wpływać, a czasem dominować, nad zachodnim obszarem Morza Śródziemnego i otaczającymi je masami lądowymi.

Malta, wraz ze swoim strategicznym partnerem, Aleksandrią (i Egiptem), podobnie zdominowała wschodnią część Morza Śródziemnego i otaczające ją masy lądowe. Malta istniała strategicznie tylko ze względu na jej zdolność do atakowania wrogich linii komunikacyjnych między bazami europejskimi (obecnie rozciągającymi się od Francji po Kretę) a Afryką Północną. Każdy element wyposażenia, każdy człowiek i wszystkie zapasy musiały przemieszczać się z Europy do Afryki Północnej, w większości statkami nawodnymi, i musiały być gromadzone w ograniczonej liczbie obiektów portowych w obu lokalizacjach, co czyniło te lokalizacje kluczowymi punktami zaporowymi i celami.

Po dotarciu do Afryki Północnej wszystko musiało przemieszczać się wzdłuż głównej drogi przybrzeżnej z portów zaopatrzeniowych do magazynów i jednostek. Każda kampania w mniejszym lub większym stopniu opiera się na logistyce, a Pustynna Wojna w większym stopniu niż inne.

Często nazywa się ją "wojną o lotniska", ale bardziej trafnie można ją opisać jako "wojnę logistyczną", w której lotniska odgrywają główną rolę w obronie własnych linii zaopatrzenia, jednocześnie uderzając w linie wroga. Jeśli Malta nie mogła atakować, to wyczerpywała zasoby; ale aby zaatakować, musiała chronić infrastrukturę i sprzęt potrzebny do ataku. Zdolność do przyjęcia ciosów, otrząśnięcia się z nich i walki była kluczem do przetrwania.

Wyspa wymagała zdeterminowanego przywództwa, zewnętrznego wsparcia poświęconego zaopatrzeniu wyspy i zaangażowanej odporności wszystkich na wyspie, aby zapewnić sukces. Jest to opowieść o tym, jak Malta sprostała wyzwaniom stojącym przed jej obroną podczas II wojny światowej; jak uderzyła i przetrwała jedną z najciemniejszych epok.