Mallarme

Zawartość książki:

Opis

Adresatem tej książki jest XIX-wieczny francuski poeta Stephane Mallarme. Mallarme był nauczycielem języka angielskiego w liceum we Francji, a po Baudelairze zajął się tłumaczeniem Edgara Allena Poe na francuski. W swojej pierwszej szkole został zmuszony do przeniesienia się do nowej, ponieważ opublikował kilka wierszy w czasopiśmie Parnassian, grupy, do której należał Paul Verlaine. Mallarme stał się dobrze znany za życia.

Ta książka jest dziełem prozy poetyckiej i podąża za inwokacjami do Mallarme'a, a następnie podąża własną drogą poprzez skojarzenia poetyckich obrazów. Głos, ogólnie rzecz biorąc, należy do XIX wieku. Książka często zadaje pytania Mallarme'owi, pytając go o aspekty jego życia. Książka ma szerszy zakres niż zwykła książka o Mallarme, co autor ma nadzieję, że zapewni jej szeroką atrakcyjność.

O autorze

Paul Fearne jest doktorem Uniwersytetu LaTrobe i magistrem Uniwersytetu Melbourne. Jego pierwsza książka miała swoją premierę podczas Melbourne Writers Festival w 2010 roku. Jego druga książka, poświęcona Antoninowi Artaudowi, miała swoją premierę podczas Readings w Carlton.

Poezja Paula była szeroko publikowana, ostatnio w Australian Poetry Journal.

Paul napisał książki o Baudelairze i Rimbaud, obie przez chipmunkapublishing.

Paul wielokrotnie występował w telewizji i radiu.

Niektóre z książek Paula Fearne'a są wymienione pod nazwą "Fearne Paul".

Fragment książki

Mallarme, był kiedyś czas, w środku tego, który miał ogień i śmiech, ale teraz ma tylko łzy. Ale nie bój się. Jest tu więcej rzeczy, niż nam się śniło. Nie bój się, jest wiele do zrobienia.

A potem, w uroczystą noc, przychodzi błogosławieństwo. Nie jest to to, co porzuciły piaski nadziei, ani to, co przyniósł pożyczony czas. To coś więcej niż wszystko to, wszystko to razem wzięte.

Mallarme, czy postrzegamy nasze kroki jako lekkie, czy jedwabne? Nie mam wyczucia dnia, więc nie mogę powiedzieć. Są tu nowe rzeczy do przyswojenia. Są też stare rzeczy, których należy być pewnym. Nie możemy tu chodzić - będziemy biec.

W środku wielkiego zdania, odpuszczamy nasze odejście i wiemy, że podłoga jest cenną rzeczą. Może z tego wszystkiego wyniknie coś więcej. Może z czasem coś stanie się tutaj cenione.