Małgorzata Andegaweńska: Królowa i władza w późnośredniowiecznej Anglii

Opinie czytelników

Książka zapewnia świeżą i dogłębną ponowną ocenę roli Małgorzaty Andegaweńskiej jako królowej w burzliwym okresie w historii Anglii. Podważa tradycyjne interpretacje jej charakteru i działań, przedstawiając ją bardziej jako mediatora niż postać partyzancką. Choć książka jest wciągająca, a badania dokładne, odnotowano pewne uwagi krytyczne dotyczące dogłębności analizy i sporadycznie przestarzałego języka.

- Dotarła szybko i bezpiecznie. - Prowokująca do myślenia dyskusja na temat roli średniowiecznej królowej. - Łatwa do czytania i wciągająca. - Świeża ocena politycznej roli Małgorzaty Andegaweńskiej, poparta dokładnymi badaniami źródeł pierwotnych. - Podważa błędne obrazy Małgorzaty jako wyłącznie mściwej.

- Niektóre drobne potknięcia w archaicznym średniowiecznym angielskim mogą zmylić czytelników. - Krytycy sugerują sporadyczne niedopatrzenia w analizie wydarzeń i relacji. - Książka poświęca nieproporcjonalnie dużo czasu wczesnym latom Małgorzaty w porównaniu do jej późniejszego wpływu, co może zmniejszyć jej ogólny wpływ.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Margaret of Anjou: Queenship and Power in Late Medieval England

Zawartość książki:

Małgorzata Andegaweńska była mściwą i brutalną kobietą, a przynajmniej tak nam powiedziano, której mściwy duch podsycał XV-wieczny konflikt dynastyczny, Wojny Róż. W przedstawieniu Szekspira stała się cudzołożną królową, która szydziła ze swojego wroga, Ryszarda, księcia Yorku, zanim zabiła go z zimną krwią.

Portret Szekspira okazał się niezwykle odporny, ponieważ królowanie Małgorzaty nadaje się do takiej oceny. W 1445 roku, w wieku piętnastu lat, została poślubiona nieskutecznemu Henrykowi VI, co miało zapewnić pokój z Francją i następcę tronu. Osiem lat później, gdy była na późniejszym etapie swojej jedynej ciąży, Henryk doznał całkowitego załamania psychicznego, które pozostawiło go w stanie katatonii przez około półtora roku: Małgorzata wysunęła się na polityczny pierwszy plan.

W następstwie choroby króla stała się niestrudzonym przywódcą lojalistów Lancasterów w ich walce z przeciwnikami Yorkistów. Sprawowanie władzy przez Małgorzatę było zawsze najeżone trudnościami: jako kobieta jej skuteczna władza zależała od powołania się na autorytet męża lub syna.

Jej wrogowie nie tracili okazji, by oskarżać ją o wszelkiego rodzaju wykroczenia. Ponad pięćset lat po śmierci Małgorzaty niniejsze badanie jej życia i kariery pozwala na bardziej wyważone i zdystansowane spojrzenie.