Małe, ciemne, ciche

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Small Dark Quiet

Zawartość książki:

Marzec 1945 roku. Spustoszone oblicze Londynu wkrótce zostanie namalowane zwycięstwem, ale dla Sylvie prywatna bitwa o pokój dopiero się zaczyna. Kiedy jedno z jej bliźniąt rodzi się martwe, staje w obliczu trawiącego ją żalu za dzieckiem, którego nigdy nie miała okazji trzymać w ramionach. A Small Dark Quiet śledzi losy matki, która stara się znaleźć odwagę, by odbudować swoje życie i zaopiekować się sierotą, którą ona i jej mąż, Gerald, adoptują dwa lata później.

Urodzony w obozie koncentracyjnym, wczesne lata sieroty wydają się być przerywane wątłymi spekulacjami, otwierając nawiedzającą przestrzeń, która przyciąga Sylvie, by przyrównać go do dziecka, które straciła. Kiedy nadaje sierocie imię martwo urodzonego dziecka, nieświadomie wplątuje go w żałobę, której nigdy nie będzie w stanie ukoić. Jego własne imię zostało wymazane, a pochodzenie zamazane. Przedwerbalna trauma Arthura zaczyna łączyć się ze stratą, którą nosi w sobie dla Sylvie, uwalniając się w koszmarach i fragmentach pojawiających się wspomnień, aby uczynić jego życie chłopcem, którego nigdy nie znał. Dowiaduje się wszystkiego o „tamtym małym Arthurze”, pragnąc zarówno stać się nim, jak i uwolnić się od jego ducha. Nie może ani dopasować się do kształtu życia, które utracił, ani dorosnąć do tego, które wyrzeźbił dla niego przybrany ojciec.

Gdy powieść rozwija się przez następne dwadzieścia lat, Arthur staje się ciekawy swojego żydowskiego dziedzictwa, ale obawia się, co to może za sobą pociągnąć - wydaje się, że może znaleźć poczucie wspólnoty i akceptacji, ale chór prześladowczych głosów, które zinternalizował, staje się zbyt przytłaczający do zniesienia. W dzieciństwie grożono mu, że zostanie odesłany tam, gdzie jego miejsce, ale nikt nie może mu powiedzieć, gdzie to jest. Jako dorosły błąka się, szukając celu, ale nie jest w stanie znaleźć swojego miejsca. Czując się oszustem zarówno w domu, jak i w mieście, tęsknota Arthura za poczuciem przynależności odbija się echem w naszych czasach.

Spotkanie z Lydią zdaje się oferować Arthurowi szansę na zmianę siebie, ale zbyt szybko zostaje uwięziony w powtórce tego, od czego próbował uciec. Przeszłość, której nie może sobie przypomnieć ani o niej zapomnieć, żyje w nim nawet wtedy, gdy stara się ułożyć sobie życie. Przetrwanie wymaga jednak od Arthura ciągłych poszukiwań, a gdy otwiera się na otaczający go świat, pojawiają się przebłyski tego, jak odporne może być ludzkie serce.

Poprzez nieprzepracowany żal Sylvie i dotkliwe poczucie przesiedlenia Arthura, A Small Dark Quiet bada, w jaki sposób przymus wypełnienia pustej przestrzeni pozostawionej przez śmierć ostatecznie pogłębia niszczycielską pustkę. Jakkolwiek kruchy, instynkt empatii i nadziei utrzymuje się w tej potężnej historii o stracie, migracji i poszukiwaniu przynależności.