Maksymy (wydanie dwujęzyczne: tekst francuski z poprawionym tłumaczeniem na język angielski)

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Maxims (Bilingual Edition: French Text, with a Revised English Translation)

Zawartość książki:

Ze wszystkich francuskich pisarzy epigramatycznych La Rochefoucauld (1613-1680) jest jednocześnie najbardziej znanym i najwybitniejszym.

Wolter powiedział: „Jednym z dzieł, które w największym stopniu przyczyniły się do ukształtowania smaku narodu (francuskiego) i rozpowszechnienia ducha sprawiedliwości i precyzji, jest zbiór maksym François, duc de La Rochefoucauld; chociaż w książce nie ma prawie więcej niż jednej prawdy - że „miłość własna jest motywem wszystkiego” - to jednak myśl ta jest przedstawiona w tak wielu różnych aspektach, że prawie zawsze jest uderzająca”. Lord Chesterfield w swoich listach do syna pisał: „Dopóki nie poznasz ludzkości przez własne doświadczenie, nie znam żadnej rzeczy ani żadnego człowieka, który mógłby w międzyczasie tak dobrze ją poznać, jak La Rochefoucauld: jego mała książka Maxims, do której radziłbym ci zaglądać przynajmniej przez kilka chwil każdego dnia twojego życia, jest, obawiam się, zbyt podobnym i zbyt dokładnym obrazem ludzkiej natury.

Przyznaję, że wydaje się ją degradować, ale moje doświadczenie nie przekonuje mnie, że degraduje ją niesprawiedliwie”. Maksymy zostały po raz pierwszy opublikowane w 1665 roku pod tytułem „Refleksje lub sentencje i maksymy moralne”; a wydanie z 1678 roku, piąte, z którego tekst został wykorzystany w niniejszym tłumaczeniu, było ostatnim poprawionym przez autora i opublikowanym za jego życia (z maksymami ponumerowanymi od 1 do 504). Maksymy, które pojawiły się w poprzednich wydaniach i zostały usunięte przez La Rochefoucauld, można znaleźć w drugiej części, zatytułowanej „Maksymy wycofane przez autora”, tutaj ponumerowane od 505 do 583.

Francuski oryginał tego dwujęzycznego wydania został zrecenzowany przez Philippe'a Renauda. Angielskie tłumaczenie, pierwotnie autorstwa Johna Willisa-Bunda i Jamesa Haina Friswella, zostało gruntownie poprawione przez Rebeccę Hazell i Philippe'a Renauda.