Maki Iraku

Opinie czytelników

Książka jest powieścią graficzną, która stanowi osobistą i przejmującą relację z dzieciństwa autora w Iraku podczas reżimu Saddama. Oferuje unikalny wgląd w kulturę i historię Iraku poprzez osobiste wspomnienia i sztukę, chociaż niektórzy czytelnicy uznali strukturę i przepływ za niespójne.

Pięknie ilustrowana, oferuje głęboki osobisty wgląd w irackie życie, napisana w przystępny sposób, zapewnia kontekst historyczny i jest wciągająca zarówno dla dorosłych, jak i młodych czytelników. Wielu uznało ją za poruszającą i poleca ją do zrozumienia Iraku poza głównym nurtem narracji.

Struktura narracji może być myląca, ponieważ czasami brakuje jej spójności i kierunku. Niektórzy czytelnicy uważali, że niektóre sekcje są niedopracowane lub że ze względu na tematykę i treść jest bardziej odpowiednia dla dorosłych niż dla dzieci.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Poppies of Iraq

Zawartość książki:

Osobista relacja z irackiego dzieciństwa.

Poppies of Iraq to pełna niuansów, delikatna kronika relacji Brigitte Findakly z jej rodzinnym Irakiem, napisana i narysowana wspólnie z jej mężem, uznanym rysownikiem Lewisem Trondheimem. W oszczędnych i eleganckich szczegółach dzielą się wspomnieniami z dzieciństwa klasy średniej, dotykając praktyk kulturowych, systemu edukacji, kontroli państwa Saddama Husajna i historii jej rodziny jako prawosławnych chrześcijan w świecie arabskim. Poppies of Iraq to intymna i szeroko zakrojona opowieść o tym, jak można zostać oddzielonym od ojczyzny i nadal czuć się blisko związanym, ale ostatecznie wyobcowanym.

Oznaki opresyjnego reżimu przenikają pozornie normalne życie: czasopisma są redagowane przez służby celne; kolor czerwony jest zakazany po egzekucji generała Kassima; bojownicy Baathist są publicznie wieszani, a dzieci w wieku szkolnym są przewożone autobusami, aby być ich świadkami. Podczas gdy warunki w Mosulu pogarszają się w dzieciństwie Brigitte, jej ojciec zawsze ma nadzieję, że życie w Iraku powróci do świeckości i dobrobytu. W końcu jednak rodzina czuje się zmuszona do przeprowadzki do Paryża, gdzie Brigitte odkrywa, że nie przynależy do żadnej z kultur. Trondheim ożywia wspomnienia Findakly'ego, tworząc przejmujący portret rodziny, który obejmuje stratę, tragedię, miłość i samotność wygnania.