Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 23 głosach.
Shakespeare's Macbeth
Makbet może być najbardziej przerażającą sztuką w języku angielskim, ale nie zawsze był tak postrzegany.
Podzielił krytyków bardziej niż jakakolwiek inna tragedia Szekspira - a spór w istocie dotyczył tego, jak przerażająca jest ta sztuka i jak powinniśmy reagować lub reagować na samego Makbeta. Żadna szekspirowska tragedia nie poświęca swojemu bohaterowi tyle uwagi, co Makbet.
Z wyjątkiem Lady Makbet, nacisk na postacie otaczające bohatera jest znacznie mniejszy niż w Hamlecie czy Otellu. W przeciwieństwie do Króla Leara, z równoległą historią Gloucestera i jego synów, Makbet nie ma wątku podrzędnego. A obrazowanie ostrych kontrastów - dnia i nocy, światła i ciemności, niewinnego życia i morderstwa - dodaje niemal klaustrofobicznej intensywności tej najbardziej intensywnej ze sztuk.
Dlaczego więc krytycy są tak podzieleni co do Makbeta? Dlaczego jest tak niepokojący? Dlaczego czujemy się zmuszeni podziwiać jego bohatera, nawet jeśli go potępiamy? Jak uspokajająca jest ostatnia scena, gdy Makbet zostaje zabity, a Malcolm zostaje królem? Czy postrzegamy to jako interwencję boskiej opatrzności, przywrócenie dobra po całym złu? A może zamiast tego widzimy znaki, że cały cykl przemocy i morderstw może rozpocząć się od nowa? I co tak naprawdę ta sztuka mówi nam o dobru i złu? W tej książce Graham Bradshaw odpowiada na te pytania i pokazuje, że dopiero w ostatnich latach naprawdę zrozumiano zakres osiągnięć Szekspira w Makbecie i naturę jego wizji w sztuce.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)