Major Jazz

Opinie czytelników

Książka „Major Jazz” autorstwa Niyah Moore otrzymała mieszane recenzje, z których wiele chwaliło żywe obrazy, rozwój postaci i autentyczność historyczną, szczególnie w odniesieniu do ery jazzu w San Francisco. Niektórzy jednak stwierdzili, że pisanie jest banalne i nudne, co umniejsza ogólnemu wrażeniu.

⬤ Żywe obrazy, które angażują wszystkie zmysły, sprawiając, że czytelnicy czują się obecni w scenach.
⬤ Silny rozwój postaci z wyraźnymi dialogami.
⬤ Autentyczny portret kultury jazzowej lat 50. i scenerii.
⬤ Dobrze zbadany kontekst historyczny, który rezonuje z czytelnikami.
⬤ Emocjonalny związek z postaciami i ich historiami, tworzący wciągające doświadczenie czytelnicze.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że tekst jest słaby i pełen stereotypów.
⬤ Kilku recenzentów uważało, że książka stała się nudna i nie byli w stanie zaangażować się w nią po kilku pierwszych rozdziałach.
⬤ Pojawiły się krytyki dotyczące tempa i przejść między różnymi wątkami fabularnymi.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Zawartość książki:

"Nasza gorąca pasja stworzyła jedne z moich najlepszych kompozycji, ale zostałem przeklęty krwią mojego taty". Major Ingram był świadkiem złamanego serca, jakie jego ojciec zadał jego matce i nie chciał popełnić tego samego błędu.

Była tylko jedna i była nią jego muzyka. Ojciec Majora był saksofonistą grającym bluesa, który karmił Majora łyżeczką od pierwszego dnia, kiedy otworzył oczy na świat. Major zakochał się w klawiszach z kości słoniowej i hebanu, gdy po raz pierwszy usłyszał fortepian.

W wieku szesnastu lat dostał płatny koncert w Bop City, nocnym klubie w Fillmore.

'Mo było jak Harlem od nowa. Sammy Davis Jr, Ella Fitzgerald, Dinah Washington i Duke Ellington wpadli do San Francisco w taki sam sposób, jak w Wielkim Jabłku.

Latem 1951 roku w wiktoriańskich domach mieszkali elegancko ubrani Czarni, którzy posiadali własne firmy, od sprzątaczek po restauracje i kluby jazzowe. W ciągu tygodnia pracowali rano, a w nocy bawili się z lokalnymi i sławnymi muzykami. Wzdłuż Fillmore Street kluby i restauracje ustawiały się jeden za drugim.

Od klubu, przez imprezę, po bar, aż do wczesnych godzin porannych w poniedziałek, muzyka grała bez przerwy. Oparta na prawdziwych świadectwach, Fillmore Jazz Era powraca do życia dzięki Majorowi Ingramowi, Kae Taylor, siostrom Aquino i Frankowi Blue. Sprawiają, że muzyka staje się szczera.

Era Fillmore Jazz może i minęła, ale nie została zapomniana, a miłość do muzyki Bebop, Jazz, R&B i Blues, która kiedyś istniała, pozostaje w sercu i duszy Fillmore na zawsze.