Ocena:
Książka o Wawrzyńcu Medyceuszu otrzymała mieszane recenzje, a czytelnicy docenili jej fascynującą narrację i wnikliwe przedstawienie politycznego krajobrazu renesansowej Florencji. Krytyka obejmuje jednak nadmierną szczegółowość, brak odpowiednich cytatów i fragmentaryczną oś czasu, co może negatywnie wpływać na ogólne wrażenia z lektury.
Zalety:⬤ Wciągający i łatwy w odbiorze styl pisania.
⬤ Daje bogaty obraz politycznego kontekstu renesansu.
⬤ Wielu czytelników uważa książkę za fascynującą i świetną lekturę dla entuzjastów historii.
⬤ Oferuje wciągającą narrację z wglądem w charakter i wpływ Wawrzyńca.
⬤ Pomocna dla czytelników planujących odwiedzić Florencję, ponieważ wzbogaca ich zrozumienie historii miasta.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają poziom szczegółowości za przytłaczający i nieistotny.
⬤ W książce brakuje odpowiednich przypisów, co utrudnia weryfikację źródeł.
⬤ Krytycy wspominają, że narracja może grzęznąć w stycznych.
⬤ Oś czasu wydarzeń może wydawać się fragmentaryczna ze względu na podejście autora.
⬤ Kilka recenzji sugeruje, że książka może nie oddawać w pełni życia osobistego Wawrzyńca i jego wkładu poza sferą polityczną.
(na podstawie 61 opinii czytelników)
Magnifico: The Brilliant Life and Violent Times of Lorenzo De' Medici
Magnifico to barwny portret Wawrzyńca Medyceusza, niekoronowanego władcy Florencji w czasach jej złotego wieku. Prawdziwy człowiek renesansu, Lorenzo olśniewał współczesnych swoimi niezwykłymi talentami i magnetyczną osobowością. Znany w historii jako Il Magnifico (Wspaniały), Lorenzo był nie tylko czołowym mecenasem swoich czasów, ale także znanym poetą, równie biegłym w komponowaniu filozoficznych wersetów, jak i nieprzyzwoitych rymów śpiewanych podczas karnawału. Zaprzyjaźnił się z największymi artystami i pisarzami tamtych czasów - Leonardem, Botticellim, Poliziano, a zwłaszcza Michałem Aniołem, którego odkrył jako młodego chłopca i zaprosił do zamieszkania w swoim pałacu - zmieniając Florencję w kulturalną stolicę Europy. Był czołowym mężem stanu epoki, punktem podparcia Włoch, ale także przebiegłym i bezwzględnym działaczem politycznym. Biografia tej złożonej postaci autorstwa Milesa Ungera opiera się na pierwotnych badaniach włoskich źródeł i jego bliskiej znajomości Florencji, gdzie mieszkał przez kilka lat.
Dziadek Wawrzyńca, Kosma, przekształcił ogromne bogactwo rodzinnego banku we władzę polityczną, ale od najmłodszych lat pozycja Wawrzyńca była niepewna. Ostra rywalizacja między wiodącymi florenckimi rodzinami i konkurencja między skłóconymi włoskimi państwami oznaczały, że życie Wawrzyńca było stale zagrożone. Wśród tych, którzy spiskowali na jego śmierć, byli papież, król i książę, ale Wawrzyniec wykorzystał swój legendarny urok i umiejętności dyplomatyczne - a także okazjonalne akty przemocy - aby poruszać się po morderczym labiryncie włoskiej polityki. Wbrew wszelkim przeciwnościom udało mu się nie tylko przetrwać, ale także przewodniczyć jednemu z wielkich momentów w historii cywilizacji.
Florencja w epoce Wawrzyńca była miastem kontrastów, niezrównanego artystycznego blasku i niewyobrażalnej nędzy w zatłoczonych kamienicach; zarówno pogańskiego ekscesu, jak i ognistych kazań dominikańskiego kaznodziei Savonaroli. Florencja dała początek zarówno nieziemskiej doskonałości Primavery Botticellego, jak i surowemu realizmowi Księcia Machiavellego. Nigdzie ten świat kontrastów nie był tak doskonale ucieleśniony, jak w życiu i charakterze człowieka, który rządził tym najbardziej fascynującym miastem.
