Ocena:
Książka Husaina Haqqaniego „Magnificent Delusions” stanowi wnikliwy i szczegółowy opis złożonych i często trudnych relacji między Pakistanem a Stanami Zjednoczonymi od 1947 roku. Książka łączy obserwacje z pierwszej ręki, kontekst historyczny i krytyczną analizę, aby przedstawić historię naznaczoną oszustwami i nieporozumieniami po obu stronach, szczególnie podkreślając rolę pakistańskich przywódców w podsycaniu antyamerykańskich nastrojów, jednocześnie zabiegając o wsparcie USA.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana, oparta na rozległym doświadczeniu Haqqaniego i jego wewnętrznej wiedzy, co czyni ją wiarygodnym źródłem do zrozumienia relacji USA-Pakistan. Czytelnicy doceniają jej wciągający styl narracji, wszechstronną analizę historyczną i naświetlenie złudzeń utrzymywanych przez przywódców politycznych po obu stronach. Wielu recenzentów uznało ją za otwierającą oczy i niezbędną lekturę dla osób zainteresowanych geopolityką Azji Południowej.
Wady:Niektórzy krytycy twierdzą, że książka może wykazywać uprzedzenia wobec Pakistanu, z interpretacjami, które mogą pomijać historyczne niuanse. Istnieją obawy dotyczące przeszłych powiązań politycznych Haqqaniego i tego, czy wpływają one na jego perspektywę. Kilku czytelników zwróciło również uwagę na niezadowolenie z jego stylu pisania, uważając, że jest to bardziej relacja akademicka niż książka oparta na narracji.
(na podstawie 133 opinii czytelników)
Magnificent Delusions: Pakistan, the United States, and an Epic History of Misunderstanding
Relacje między Ameryką a Pakistanem opierają się na wzajemnym niezrozumieniu i zawsze tak było. Pakistan - w oczach Amerykanów - przeszedł drogę od bycia dziwacznym irrelewantem, przez stabilizującego przyjaciela, niezbędnego sojusznika wojskowego, aż po siedlisko terroru. Ameryka - w oczach Pakistańczyków - była gwarancją bezpieczeństwa, chłodno zdystansowanym buntownikiem, entuzjastycznym wojskowym, a teraz jest zagrożeniem dla bezpieczeństwa narodowego i źródłem upokorzenia.
Kraje te są nie tylko skłócone. Każdy z nich wierzy, że może rozgrywać drugiego - z czasem absurdalnymi, a czasem tragicznymi rezultatami. Konwencjonalna narracja o wojnie w Afganistanie, na przykład, obracała się wokół radzieckiej inwazji w 1979 roku. Ale prezydent Jimmy Carter podpisał pierwsze zezwolenie na potajemną pomoc wspieranym przez Pakistan mudżahedinom 3 lipca - prawie sześć miesięcy przed inwazją Sowietów. Amerykanom powiedziano, i lubią w to wierzyć, że to, co nastąpiło, było wojną Charliego Wilsona o wyzwolenie Afganistanu, w którą są uwikłani do dziś. Tak jednak nie było. Była to bezwzględna regionalna gra o władzę generała Zia-ul-Haqa.
Husain Haqqani ma wyjątkowy wgląd w Pakistan, swoją ojczyznę i Amerykę, gdzie był ambasadorem, a obecnie jest profesorem na Uniwersytecie Bostońskim. Jego życie odwzorowało relacje między tymi dwoma krajami, a on sam często znajdował się blisko ich sedna, czasem w bardzo konfrontacyjnych okolicznościach, co pozwoliło mu napisać historię źle spłodzonego dyplomatycznego romansu, który został tu w niezapomniany sposób obnażony.
