Ocena:
Recenzje przedstawiają krytyczne spojrzenie na zawartą w książce eksplorację wielkoduszności w przywództwie. Pierwszy recenzent wyraża frustrację z powodu postrzeganego przez autora niezrozumienia koncepcji i krytykuje ideologicznie napędzaną narrację. Drugi recenzent uważa, że książka prowokuje do myślenia, omawiając naturę przywództwa i wielkoduszności, podnosząc złożone pytania o to, jak te cechy przejawiają się w postaciach historycznych i potencjalne moralne dwuznaczności z tym związane.
Zalety:Książka stawia ważne pytania dotyczące przywództwa i wielkoduszności, skłaniając czytelników do zastanowienia się nad cechami, które definiują wielkich przywódców. Analizuje postacie historyczne i dylematy moralne związane z ich działaniami, co może prowadzić do głębokich dyskusji na temat natury cnoty i społeczeństwa.
Wady:Styl pisania i perspektywa autora mogą wydawać się zawiłe lub ideologiczne, prowadząc do zamieszania i nieporozumień wśród czytelników. Niektórzy recenzenci krytykują rozumienie wielkoduszności przez autora, sugerując brak szacunku dla alternatywnych punktów widzenia i tendencję do dogmatyzmu.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Magnanimity and Statesmanship to zbiór artykułów na temat cnoty arystotelesowskiej wielkoduszności (lub wielkości duszy) i jej związku z historią filozofii politycznej i sztuką kierowania państwem.
Arystotelesowski opis „człowieka o wielkiej duszy” może wydawać się nieco obcy wrażliwości współczesnej demokracji. W końcu istnieje inegalitarny element w wierze człowieka o wielkiej duszy w jego moralną doskonałość, a tym samym w jego wyższą godność do sprawowania urzędu publicznego.
Niemniej jednak nawet współcześni myśliciele demokratyczni przyznają, że demokracja potrzebuje, przynajmniej w pewnych krytycznych fazach swojego rozwoju, przywódców politycznych, którzy znacznie przewyższają swoich współobywateli cnotą i mądrością. Niniejsza książka śledzi zatem ścieżkę wielkoduszności w historii filozofii politycznej i analizuje niektórych mężów stanu w świetle tej cnoty, a wszystko to w celu odpowiedzi na następujące pytania: Czym jest wielkoduszność i jaki jest jej związek z życiem politycznym? Czy wielkoduszność jest zgodna z chrześcijaństwem lub z nowoczesnym przywiązaniem do równości? Czy nowoczesność nadal potrzebuje takiej cnoty? Czy wielkoduszność może rozkwitać w nowoczesnych warunkach? Czy istnieją przykłady przywódców politycznych, których życie jest przykładem tej cnoty i których postępowanie polityczne może pogłębić nasze jej zrozumienie?
