Magiczne grzyby w religii i alchemii

Opinie czytelników

Książka jest szczegółową eksploracją roli grzybów, w szczególności Amanita muscaria, w religii i mitologii. Łączy w sobie historyczne spostrzeżenia ze spekulatywnymi teoriami na temat powiązań między grzybami psychoaktywnymi a doświadczeniami religijnymi, pozostawiając mieszane, ale w większości pozytywne wrażenie na czytelnikach, którzy doceniają głębię i wyjątkowość tematu. Niektórzy czytelnicy wyrazili jednak obawy dotyczące twierdzeń autora i dostrzeganych uprzedzeń.

Książka jest dobrze zbadana i zapewnia unikalny wgląd w powiązania między grzybami a religią. Wielu czytelników uważa ją za fascynującą, wciągającą i pełną cennych informacji. Zawiera kolorowe ilustracje i oferuje zabawną, ale edukacyjną eksplorację swoich tematów. Polecana jest osobom zainteresowanym mykologią, enteogenami i historią spekulatywną.

Niektórzy czytelnicy krytykują książkę za jej spekulatywny charakter i kwestionują zasadność niektórych twierdzeń. Istnieją doniesienia o postrzeganej antysemickiej retoryce w tekście, co prowadzi niektórych do zdecydowanego odradzania jej. Ponadto, niektórzy czytelnicy uważają, że autor zbyt daleko posuwa się w interpretacjach, rysując powiązania między grzybami a różnymi tekstami religijnymi.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Magic Mushrooms in Religion and Alchemy

Zawartość książki:

Ilustrowana wycieczka do ukrytej prawdy o stosowaniu grzybów psychoaktywnych w celu połączenia się z boskością.

- Rysuje podobieństwa między wierzeniami wedyjskimi a sektami judeochrześcijańskimi, pokazując istnienie kultu grzybów, który przekroczył granice kulturowe.

- Twierdzi, że słynny kamień filozoficzny alchemików był metaforą grzyba.

- Potwierdza i rozszerza hipotezę Roberta Gordona Wassona o roli muchomora sromotnikowego w generowaniu wizji religijnych.

Odrzucając argumenty, że nieuchwytny kamień filozoficzny alchemii i hinduski eliksir życia były tylko legendą, Clark Heinrich dostarcza mocnych argumentów, że Amanita muscaria, muchomor sromotnikowy, odegrał taką rolę w historii światowej religii. Wychodząc z założenia, że ten „magiczny grzyb” był tajemniczym pokarmem i napojem bogów, Heinrich śledzi jego zastosowanie w religii wedyjskiej i puranicznej, ilustrując, w jaki sposób starożytne kultury wykorzystywały potężny psychodelik w ezoterycznych rytuałach mających na celu doprowadzenie ich do bezpośredniego kontaktu z boskością. Następnie pokazuje, jak te same symbole grzybów znalezione w pismach hinduskich doskonale odpowiadają symbolom starożytnego judaizmu, chrześcijaństwa, mitów o Graalu i alchemii, argumentując, że cudowne historie tak różne, jak płonący krzew Mojżesza i wskrzeszenie Łazarza z martwych, można łatwo wyjaśnić za pomocą tego dziwnego i potężnego grzyba. Uznając spekulatywny charakter swojej pracy, Heinrich dochodzi do wniosku, że w wielu kulturach i tradycjach religijnych muchomor sromotnikowy - a w niektórych przypadkach sporysz lub grzyby psylocybinowe - miał fundamentalny wpływ na nauczanie ludzi o naturze Boga. Jego wnikliwa książka naprawdę wnosi nowe światło do religijnej historii ludzkości.