Mądrość czuwa nad godzinami (Seuse Heinrich (Suso))

Opinie czytelników

Książka zawiera serię rozmów z „Mądrością” reprezentującą Chrystusa, wypełnionych odniesieniami biblijnymi. Oferuje medytację na tematy duchowe, ale cierpi z powodu powtarzalności i braku jasnego kontekstu w niektórych obszarach. Wstęp redaktora jest mocno krytykowany za to, że jest gęsty i bezcelowy.

Interesująca treść z mnóstwem odniesień biblijnych, przydatna do medytacji i zapewniająca pobożne spostrzeżenia.

Powtarzający się i czasami meandrujący tekst, brak kontekstu we wstępie redaktora, który jest uważany za zbyt długi i gęsty.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wisdom's Watch upon the Hours (Seuse Heinrich (Suso))

Zawartość książki:

Napisany przez dominikańskiego kaznodzieję i mistyka bł. Henryka Suso (ok.

1300-1366), Horologium Sapientiae, czyli Mądrość czuwa nad godzinami, był jednym z najbardziej udanych pism religijnych swoich czasów. Teraz jest oferowane anglojęzycznemu światu w nowym tłumaczeniu opartym na krytycznym łacińskim wydaniu Piusa K nzle. Zegarek, będący w istocie dialogiem między autorem a Boską Mądrością, opowiada o służbie Suso i poślubieniu Mądrości, jego "najokrutniejszej oblubienicy", z urokiem przypominającym współczesną literaturę romansów rycerskich.

Wielu czytelników Strażnicy bez wątpienia ceniło ją za jej pobożny zapał i za rozwiązania, jakie Suso oferuje w odniesieniu do problemów nierozerwalnie związanych ze szczerym życiem chrześcijańskim.

Uczy on, że pobożność polegająca na uczestniczeniu w samoofierze Zbawiciela jest drogą do duchowej doskonałości, a także pocieszeniem dla duszy pośród życiowych trosk. Opierając się na własnych bystrych obserwacjach dotyczących unikania "zmysłowych form i ziemskich wyobrażeń", Suso rozwija podstawowe elementy ascetycznej i mistycznej teologii.

Wnikliwie obserwuje i rozsądnie krytykuje nadużycia swoich czasów oraz wzrost sekularyzmu, hedonizmu i materializmu. Pisze o swojej tęsknocie za sposobem życia, który szybko zanikał, za pobożnością i prostotą wiejskiego ludu, który znał jako chłopiec. Dla Suso, "chrystocentrycznego Boecjusza", mężczyźni i kobiety jego młodości byli spadkobiercami Wiecznej Mądrości, opartej na Chrystusie i odnalezionej w Chrystusie, która została utracona i zapomniana w nowych kulturach miejskich.

Autobiograficzna treść Zegarka jest szczególnie interesująca dla tych, którzy śledzą reperkusje potępienia Meistera Eckharta, czczonego nauczyciela Suso, w 1329 roku. Eckhart został potępiony za herezję, a Suso używa alegorii, aby pokazać spostrzegawczym czytelnikom, w jaki sposób znalazł sposób, aby nie zgodzić się z tym wyrokiem, a jednocześnie pozostać lojalnym i wiernym sługą Stolicy Apostolskiej. Przez większość swojego życia Suso cierpiał z powodu zazdrości swoich współbraci i zawsze był świadomy niebezpieczeństw związanych z bezkrytycznym stosowaniem zasad Eckharta; również te kłopoty są tutaj wyrażone alegorycznie.