„Madame Butterfly” i »japoński słowik«: Dwa orientalistyczne teksty

Opinie czytelników

Książka zawiera dwie historie, „Madame Butterfly” i „Japoński słowik”, o różnym poziomie jakości i zaangażowania. Pierwsza z nich jest mocno krytykowana za brak autentyczności w przedstawianiu japońskiej kultury, podczas gdy druga jest chwalona jako wciągająca lektura. Recenzje podkreślają znaczenie zrozumienia kontekstu historycznego i percepcji kulturowej.

Druga historia, „Japoński słowik”, jest bardzo wciągająca i ma bardziej wiarygodne użycie gołębiego angielskiego. Obie historie stanowią fascynujące porównanie japońskiej kultury i postrzegania przez męskich bohaterów, zwłaszcza w kontekście ich czasów.

„Madame Butterfly” jest uważana za gorszą ze względu na nieautentyczny angielski gołębi i brak zrozumienia japońskiej kultury. Wielu uważa ją za trudną do zrozumienia, co prowadzi do niższej oceny tej historii.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

'madame Butterfly' and 'a Japanese Nightingale': Two Orientalist Texts

Zawartość książki:

Madame Butterfly (1898) i A Japanese Nightingale (1901) ukazały się u szczytu amerykańskiej fascynacji kulturą japońską. Te dwie nowele zostały tu połączone po raz pierwszy, aby pokazać, jak zdefiniowały i przedefiniowały współczesne błędne wyobrażenia o "Wschodzie".

Jest to pierwsze wznowienie powieści A Japanese Nightingale od jej wydania w 1901 roku, kiedy to Winnifred Eaton (używająca pseudonimu Onoto Watanna) zyskała sławę. Madame Butterfly Johna Luthera Longa przedstawiła amerykańskim czytelnikom postać tragicznej gejszy, która zakochuje się, a następnie zostaje odrzucona przez przystojnego Amerykanina; opera Pucciniego oparta na tym dziele nadal zachwyca publiczność na całym świecie. Chociaż Long podkreślał niewrażliwość ludzi Zachodu w ich kontaktach z Azjatami, zawsze wierna Cho-Cho-San była typem azjatyckiej uległości i zachodniej dominacji.

Japoński słowik idzie o kilka kroków dalej. Bohaterka Eaton jest potężna sama w sobie i jest kochana na własnych warunkach.

Japoński słowik jest również istotny ze względu na swój ukryty osobisty charakter. Chociaż nazwisko Eaton sugerowało, że była Japonką, w rzeczywistości była pochodzenia chińskiego.

Żyjąc w społeczeństwie, które było zjadliwie antychińskie, wykorzystała japoński parawan dla własnej problematycznej tożsamości, a Japoński słowik mówi nam tyle samo o walce autorki o przyjęcie jej azjatyckiego dziedzictwa, co o stereotypach, które kwestionuje.