Macedonia - Aleksandria: Monumentalne kompleksy grobowe z epoki późnego klasycyzmu i hellenizmu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Macedonia - Alexandria: Monumental Funerary Complexes of the Late Classical and Hellenistic Age

Zawartość książki:

Typ monumentalnego grobowca, który rozwinął się w Macedonii w późnym okresie klasycznym, był niewątpliwie najbardziej imponującym ze wszystkich greckich kompleksów grobowych. Była to komora grobowa z przedsionkiem, zbudowana z kamiennych bloków, sklepiona i wyposażona w architektoniczną fasadę, ukryta pod dużym tumulusem wznoszącym się nad ziemią.

Koncepcja macedońskiego grobowca, którą przywieźli ze sobą Macedończycy i Grecy osiedlający się w Aleksandrii ad Aegyptum, mieście założonym przez Aleksandra Wielkiego na wybrzeżu Egiptu, wpłynęła na formę konstrukcyjną podziemnych grobowców, które powstały w nowym mieście. „Macedonia-Aleksandria” bada zakres tego wpływu, porównując w syntetycznej formie elementy konstrukcyjne grobów cystowych, komorowych i wykutych w skale grobowców Macedonii z aleksandryjskimi hypogea, biorąc jednocześnie pod uwagę różne czynniki geograficzne, które je warunkowały. Następnie zaprezentowano dekorację fasad i wnętrz, a także omówiono tematy malarstwa ściennego wewnątrz grobowców oraz charakterystykę zachowanego wyposażenia grobowego.

Grobowiec macedoński odzwierciedla w swojej formie greckie wierzenia eschatologiczne zakorzenione w religiach misteryjnych i ideologii społecznej królestwa macedońskiego. Asymilacja tych wierzeń widoczna jest w układach architektonicznych, planie przedsionka i komnaty, fasadzie (w Macedonii) lub dziedzińcu (w Aleksandrii), strukturalnej i architektonicznej dekoracji wnętrz oraz meblach znajdujących się w komnacie.

Elementy te nawiązują do architektury pałacowej i określają symboliczną funkcję grobowca. Aspekt kultu zmarłych podkreśla ikonografia malarstwa ściennego, forma pochówku i charakter dóbr grobowych towarzyszących zmarłemu.

W Aleksandrii o roli rytuałów odprawianych w grobowcach rodzinnych świadczą zmniejszające się rozmiary komór grobowych na rzecz przedsionków oraz wprowadzenie otwartego dziedzińca, a także obecność ołtarzy. W odniesieniu do ideologii stojącej za aleksandryjskimi kompleksami, autor bada kwestię współistnienia i popularności egipskich wierzeń zaadaptowanych do aleksandryjskiej sztuki sepulkralnej, podkreślając różnice w postrzeganiu roli grobowca w świadomości macedońskiej i egipskiej.