Łzy nadziei

Opinie czytelników

Książka „Łzy nadziei” Ireny Różyckiej jest szczerym hołdem dla jej rodziców, opowiadającym o ich wstrząsających doświadczeniach podczas II wojny światowej w sowieckich obozach pracy. Łączy w sobie osobiste wspomnienia, wpisy do pamiętnika i fotografie, aby zapewnić wnikliwą i poruszającą relację historyczną.

Styl pisania jest wciągający i łatwy do odczytania. Czytelnicy uznają tę historię za fascynującą i inspirującą, podkreślającą wątki wiary i miłości. Zapewnia ona głębsze zrozumienie trudności napotykanych podczas II wojny światowej, co czyni ją ważną lekturą edukacyjną. Wiele osób docenia osobiste akcenty, takie jak zdjęcia i rodzinne powiązania autora z tą historią.

Emocjonalny ciężar tematu może być przytłaczający dla niektórych czytelników. Chociaż historia jest wciągająca, może nie zawierać obszernych analiz wykraczających poza osobiste narracje, których niektórzy mogą szukać w relacjach historycznych.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Tears of Hope

Zawartość książki:

Historia miłości, nadziei i przetrwania podczas sowieckiego uwięzienia Maria i Józef byli dwojgiem zwykłych polskich rolników, którzy nie z własnej winy zostali wrzuceni w koszmarną sytuację na świecie. Niemcy i Związek Radziecki zawarły sojusz, który zniszczył miliony istnień ludzkich i zmusił ludzi do obozów śmierci lub, w przypadku tej pary, do niewolniczej pracy na Syberii.

Ich odwaga, odporność i wiara uratowały ich, ale dopiero po latach niewiarygodnego i nieopisanego terroru, chorób i głodu. Tears of Hope to oparta na faktach relacja z życia dwojga ludzi, którzy przeżyli lata rozłąki w różnych więzieniach, a także przymusową rozłąkę z dziećmi, rodzinami i ukochaną ojczyzną.

Historia Marii i Józefa rozpoczyna się w Polsce przed II wojną światową i trwa przez ich aresztowanie, zwolnienie z obozów jenieckich, służbę w Wojsku Polskim, przesiedlenie do obozów dla przesiedleńców w Anglii, a wreszcie ich wczesne lata w Ameryce, ich nowo adoptowanym kraju. Państwo Pawlukiewiczowie pozostają bohaterami dla swoich dzieci, wnuków i prawnuków ze względu na to, co przeszli przez całe swoje życie i przykłady zaufania do Boga, miłości do rodziny i lojalności wobec ojczyzny, które przekazali wszystkim, którzy ich znali.