Lux Mundi: A Series of Studies in the Religion of the Incarnation
Charles Gore (1853-1932), przyszły biskup Oksfordu i zapalony działacz na rzecz sprawiedliwości społecznej, opracował i zredagował dwanaście esejów teologicznych opublikowanych w 1891 roku. Jedenastu autorów, wszyscy uczeni z Oksfordu, podzielało przekonanie, że teologia musi angażować się w postępy wiedzy naukowej i historycznej, uczyć się od nich i wykorzystywać je w interpretacji doktryny chrześcijańskiej.
W ich przypadku oznaczało to uznanie Boga za działającego w świecie materialnym, ewolucji i społeczeństwie, a nie tylko na poziomie duchowym. „Jeśli prawdziwe znaczenie wiary ma być wystarczająco widoczne”, napisał Gore w swoim wstępie, »wymaga ono odciążenia, reinterpretacji, wyjaśnienia«.
Eseje koncentrują się na Wcieleniu, jako centralnej doktrynie dla całej teologii, która może być stosowana w bardzo różny sposób w różnych kontekstach. Książka, uważana przez niektórych za zbyt postępową, odniosła wielki sukces i sprzedała się w dziesięciu wydaniach w pierwszym roku.
