Lutherans and the Longest War: Adrift on a Sea of Doubt about the Cold and Vietnam Wars, 1964-1975
Poprzez pryzmat amerykańskiego luteranizmu, książka ta oferuje unikalne badanie skrzyżowania religii, wojny, polityki zagranicznej, polityki kościelnej i nacjonalizmu w spornych latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Przyczynia się do dwutorowego badania amerykańskiej historii w okresie wojny w Wietnamie.
Po pierwsze, nakreśla, w jaki sposób ta zróżnicowana grupa chrześcijan rozumiała politykę zagraniczną i związek kościołów z nią. Luteranie oferują szerokie spektrum religijnych, politycznych i dyplomatycznych punktów widzenia, ponieważ nigdy nie reprezentowali jednorodnej lub zjednoczonej grupy w historii Stanów Zjednoczonych. Po drugie, niniejsze badanie przedstawia perspektywę jednego z przekrojów Amerykanów, którzy często pozostają ukryci w pamięci historycznej: milczącej większości, jak to określono w administracji Richarda M.
Nixona. Większość luteranów wyznawała "umiarkowane" ideologie religijne i polityczne, ale byli wśród nich także przedstawiciele skrajnej lewicy i skrajnej prawicy.
Luteranie wpisują się również w zimnowojenny kontekst tej dekady ze stosunkowo jednolitą wrogością wobec Związku Radzieckiego i Chińskiej Republiki Ludowej. Jednocześnie jednak żywo debatowali nad tym, czy komuniści przeniknęli do amerykańskich instytucji i spierali się o wojnę w Wietnamie. Co więcej, odzwierciedlając ówczesną Amerykę, w połowie lat 70.
osiągnęli wstępne pojednanie ze sobą, ponieważ walka tak ich zmęczyła. W ten sposób zaleczyli niektóre rany powstałe w wyniku dziesięcioletniego konfliktu, ale nie wyciągnęli wniosków z tego doświadczenia, ponieważ odmówili dalszego dialogu na ten temat.
