Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Luke among the Ancient Historians
Przez wieki uczeni analizowali kompozycję Dziejów Apostolskich Łukasza, zakładając, że odniesienie do wielu relacji w Przedmowie Łukasza wskazuje na teksty pisane, które służyły jako główne źródła informacji autora.
Aby uzasadnić ten portret Łukasza jako autora opartego na tekście, uczeni odwołali się do analogii z autorami opartymi na tekście: Dionizym z Halikarnasu, Diodorem Sycylijskim, Plutarchiem i Arrianem. Łukasz wśród starożytnych historyków kwestionuje ten portret metody Łukasza, badając początki i rozwój starożytnej greckiej historiografii w rozdziałach poświęconych Herodotowi, Tukidydesowi, Polibiuszowi, Józefowi i Łukaszowi.
Skupiając się na wartościach i praktykach starożytnych historyków, Peters wykazuje nie tylko, że starożytni autorzy wzorujący się na Tukidydesie uważali zeznania naocznych świadków, w przeciwieństwie do tekstów, za właściwe źródła dla historyków, ale także, że Łukasz naśladował wartości, praktyki i terminologię rzemieślniczą współczesnej tradycji historiograficznej. Traktując poważnie autoprezentację Łukasza jako reportera współczesnych wydarzeń, który twierdzi, że od początku pisał na podstawie naocznych świadków i osobistych badań, książka ta argumentuje przeciwko analogiom z historykami opartymi na tekście, którzy pisali o wydarzeniach niewspółczesnych, a zamiast tego sytuuje Łukasza w portrecie wartości i praktyk historyków współczesnych wydarzeń.