Łukasz Karamazow

Opinie czytelników

Książka oferuje unikalne i wnikliwe podejście do zrozumienia umysłów dwóch braci zamieszanych w serię morderstw. Łączy osobiste narracje z analitycznymi obserwacjami autora, malując złożony obraz ich życia i motywacji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za wciągającą i prowokującą do myślenia, inni doświadczyli momentów rozproszenia i braku głębi w odniesieniu do ofiar.

Książka jest dobrze napisana i wciągająca, zapewniając unikalną perspektywę, ponieważ czyta się ją bardziej jak film dokumentalny niż typową prawdziwą narrację kryminalną. Czytelnicy docenili podejście autora do zrozumienia psychologii zabójców poprzez ich własne słowa i rozmowy. Wielu uznało to za interesujące i zasługujące na szersze grono czytelników.

Niektórzy czytelnicy uważali, że ich uwaga czasami dryfowała i czuli, że książka mogłaby być mniej skoncentrowana na zabójcach, a bardziej na ofiarach. Co więcej, dostępność książki w rozsądnych cenach była powodem do niepokoju, a niektórzy chcieliby, aby była ona szerzej drukowana, aby inni mieli do niej dostęp.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Luke Karamazov

Zawartość książki:

Luke Karamazov to prawdziwa historia dwóch braci, którzy zostali skazani za seryjne morderstwa. W 1964 roku Luke Karamozov (znany jako Ralph Searl) przyznał się do zabicia pięciu mężczyzn w ciągu trzech miesięcy; w jego ślady poszedł jego młodszy brat, Tommy Searl, który został skazany za gwałt i morderstwo czterech młodych kobiet w rodzinnym mieście braci, Kalamazoo.

Wydarzenia opisane w książce mają dramaturgię fikcji, ale są bardzo prawdziwymi wydarzeniami. Conrad Hilberry oparł swoją relację na wywiadach z dwoma mężczyznami, ich przyjaciółmi, kobietą, którą obaj poślubili, oraz funkcjonariuszami służby więziennej. Skupiając się bardziej na strukturze życia mężczyzn niż na samych zbrodniach, Hilberry bada ich myśli i sposoby, w jakie każdy z nich radził sobie z brutalnym dzieciństwem i życiem w więzieniu.

Łukasz Karamazow to niezwykle żywe i szczegółowe studium dwóch kontrastujących ze sobą typów psychologicznych. Opierając się na Zaprzeczeniu śmierci Ernesta Beckera, Hilberry przedstawia Karamazowa i jego brata jako skrajne przypadki zachowań i stanów umysłu, które, co zaskakujące, nie są rzadkością. Rezultatem jest historia, która jest jednocześnie dziwaczna i psychologicznie interesująca.