Ludzie, których znam

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem krótkich opowiadań, które mocno eksplorują tematy przynależności i ludzkich doświadczeń, wykorzystując żywą prozę i kontrolę narracji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają te historie za głęboko poruszające i pięknie wykonane, inni czują się odłączeni i niezainteresowani.

Żywe ujęcia ludzkich doświadczeń, głęboka eksploracja przyziemnego życia, wysokiej jakości proza i kontrola narracji, delikatne i subtelne opowiadanie historii, wywołuje silne emocje tęsknoty i wspomnień.

Nie angażuje wszystkich czytelników, niektórzy uważają historie za nieciekawe.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The People I Know

Zawartość książki:

"Ludzie, których znam" to zbiór dziewięciu opowiadań, których bohaterami są postacie unoszące się na krawędzi życia. Niezależnie od tego, czy jest to Lorne, siedzący na sofie, gdy wokół niego wiruje przyjęcie weselne, czy starsza pani R z "Poranka na plaży", wyobrażająca sobie karierę kryminalną, gdy siedzi na werandzie hotelu w Miami, są to ludzie dziwnie przyzwyczajeni do marginesu swoich światów.

Bohaterowie Nancy Zafris nie tyle pokonują swoje bariery, co kontemplują je z różnym stopniem humoru, żalu i fantazyjnych oczekiwań. Spoglądając przez okno na horyzont zmiażdżonych samochodów, Bonner Junior fantazjuje o pracy w biurowcu I.M. Pei zamiast w firmie John Bonner and Son Metal Shredders; jednocześnie jego praca pozwala mu zabawiać przyjaciół makabrycznymi, upiększonymi historiami o ludzkich strzępach i dzikich psach. W "Spotkaniu w Tokio" biznesmen analizuje swój własny pociąg i niechęć do konformizmu po zabraniu młodej sekretarki do "hotelu miłości". Dla Wendy, urodzonej z mocnym nosem i bałtyckim imieniem, operacja plastyczna przyniosła akceptację, ale także nudę. Cierpiąc na małą "śmierć uczuć" z każdym sukcesem, flirtuje z katastrofą, z czymkolwiek, co sprawi, że jej serce "przyspieszy do 75 lub więcej". Grace, w "Grace's Reply", woli radzić sobie z rzeczywistością poprzez iluzję; obwinia za śmierć syna operację wywiadowczą marynarki wojennej i wysyła pampersy wyimaginowanemu wnukowi.

Od dziecięcych trybun w telewizyjnym "Uncle Sylvester Show" po tapicerowane siedzenia tokijskiej kawiarni, od biura rekrutacyjnego marynarki wojennej po spotkanie Anonimowych Alkoholików - te historie ożywiają zwykłe miejsca naszego świata. Smutni, ale rzadko pokonani, bohaterowie Nancy Zafris trzymają się linii, a czasem udaje im się ją przekroczyć.