Ludożercy z Tsavo i inne wschodnioafrykańskie przygody

Opinie czytelników

Recenzje książki „Man-Eaters of Tsavo and Other East African Adventures” podkreślają fascynującą historyczną relację z doświadczeń pułkownika Pattersona w Afryce Wschodniej pod koniec XIX wieku, skupiając się przede wszystkim na niesławnych lwach ludojadach z Tsavo. Podczas gdy wielu czytelników uznało narrację za intrygującą i wciągającą, niektórzy wyrazili rozczarowanie tempem i włączeniem dodatkowych historii myśliwskich, które wydawały się mniej istotne lub niepokojące w porównaniu z główną opowieścią.

Dobrze napisany opis historii Afryki Wschodniej i kultury łowieckiej.

Wciągająca i fascynująca opowieść, która zapewnia wgląd w doświadczenia autora.

(na podstawie 68 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Man-Eaters of Tsavo and Other East African Adventures

Zawartość książki:

Niemal natychmiast po przybyciu Pattersona lwy zaczęły atakować pracowników, wyciągając ich nocą z namiotów i żywiąc się ich ofiarami.

Pomimo budowy cierniowych barier (bomas) wokół obozów, ognisk w nocy i ścisłej godziny policyjnej po zmroku, ataki nasiliły się dramatycznie, do tego stopnia, że budowa mostu została ostatecznie wstrzymana z powodu masowego opuszczenia obozu przez robotników. Oprócz oczywistych konsekwencji finansowych wstrzymania prac, Patterson stanął przed wyzwaniem utrzymania swojego autorytetu, a nawet osobistego bezpieczeństwa w tym odległym miejscu, przeciwko coraz bardziej wrogim i przesądnym pracownikom, z których wielu było przekonanych, że lwy były w rzeczywistości złymi duchami, przybył, aby ukarać tych, którzy pracowali w Tsavo, i że był przyczyną nieszczęścia, ponieważ ataki zbiegły się z jego przybyciem.

Zachowanie ludożerców zostało uznane za bardzo nietypowe dla lwów i ostatecznie potwierdzono, że było to dzieło pary nieuczciwych samców, które uważano za odpowiedzialne za aż 140 zgonów. W dokumentacji kolejowej oficjalnie przypisuje się lwom tylko 28 zgonów pracowników, ale drapieżniki te zabiły również znaczną liczbę lokalnych mieszkańców, o których nigdy nie prowadzono oficjalnego rejestru, co przyczyniło się do mniejszej liczby zgonów na kolei.