Lucky Dip

Opinie czytelników

Książka zawiera wciągającą i humorystyczną relację z doświadczeń Richarda Thomasa jako brytyjskiego dyplomaty, przeplataną historycznymi spostrzeżeniami i osobistymi anegdotami z jego niezwykłego życia. Czytelnicy docenią ciepło i komizm w jego pisarstwie, a także unikalne spojrzenie na życie dyplomatyczne.

⬤ Wciągający styl pisania
⬤ ciepłe i humorystyczne anegdoty
⬤ wnikliwe informacje historyczne
⬤ osobiste wspomnienia
⬤ zabawny opis życia dyplomatycznego
⬤ przemawia do czytelników zainteresowanych historią i osobistymi narracjami.

Niektórzy czytelnicy mogą nie odnieść się do niektórych doświadczeń dyplomatycznych, jeśli nie mają wiedzy na ten temat; potencjał niszowej atrakcyjności w zależności od zainteresowania dyplomacją i anegdotami historycznymi.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Po nieprawdopodobnym początku, kariera dyplomatyczna Richarda Thomasa zaprowadziła go w kilka nieprawdopodobnych miejsc, takich jak Bhutan, gdzie jego skuter dał początek programowi pomocowemu, lub dwadzieścia tysięcy stóp nad ziemią w prywatnym odrzutowcu Roberta Maxwella, który kupował postkomunistyczną Bułgarię, lub bazę NATO na północnym Atlantyku, aby czekać na przybycie Szatana, lub na herbatę przy ognisku na Downing Street z ministrem rządu i policjantem na koniu, lub do drewnianej chaty w Afryce Zachodniej, gdzie on, teraz persona non grata, i jego australijska dziewczyna, Catherine, zdołali wziąć ślub na obrzeżach politycznego wiecu dyktatora.

Ale to nie było tylko piwo i kręgle. Nie obyło się bez starć z tajnymi policjantami w komunistycznej Europie Wschodniej, spotkań z przerażającymi warunkami w postkomunistycznych tak zwanych sierocińcach, gdzie Catherine zapoczątkowała nowe, humanitarne podejście do niepełnosprawności fizycznej i poznawczej u dzieci i dorosłych, celowego kultywowania dysydentów, którzy zastąpiliby komunistyczną dyktaturę, a także zbliżenia na największe przesiedlenie ludzi w Europie od czasów II wojny światowej, w wyniku czystek etnicznych w Bułgarii jednej dziesiątej populacji w 1989 roku, ledwo zauważonych przez zachodnie rządy i media.

Wszystko to i wiele więcej zostało opowiedziane przez kogoś, kto uważa, że miał szczęście w dyplomatycznym zanurzeniu.