Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 21 głosach.
„Jej przypadek to cyklotymia, datowana od siódmego i pół roku życia. Ma około trzydziestu trzech lat, mówi płynnie po francusku... Jej charakter jest gejowski, słodki i ironiczny, ale ma wybuchy złości z byle powodu, gdy jest zamknięta w kaftanie bezpieczeństwa”. ”
Tak napisał James Joyce w 1940 roku, w liście o swojej jedynej córce, Lucii. Jest to jeden z niewielu zachowanych współczesnych portretów jej niespokojnego życia. Większość innych odniesień do niej zaginęła. Podjęto próbę wymazania jej z kart historii.
Wiemy, że była córką słynnego pisarza. Była kochanką Samuela Becketta. Była utalentowaną tancerką. Od późnych lat dwudziestych była leczona z powodu podejrzenia schizofrenii - i wielokrotnie hospitalizowana. Ostatnie trzydzieści lat życia spędziła w przytułku.
Po śmierci jej głos został uciszony. Jej listy zostały spalone. Korespondencja jej dotycząca zniknęła z archiwum Joyce'a. Jej historia została owiana tajemnicą, drzwi grobowca zatrzasnęły się za nią.
Nowa, niezwykła powieść Alexa Pheby'ego zabiera nas w głąb tej ciemności. W ostrych, tnących odłamkach narracji Lucia przywołuje rzeczy, które mogły zostać zrobione Lucii Joyce. I choć przedstawia te historie z żywymi i rozdzierającymi serce szczegółami, zadaje również pytanie, co to znaczy odtworzyć życie. Nie jest to próba przemawiania w imieniu Lucii. Jest to raczej akt empatii i skruchy, który nieustannie kwestionuje, co to znaczy mówić w imieniu innych ludzi.
Lucia jest intelektualnie bezkompromisowa. Lucia jest emocjonalnie druzgocąca. Lucia jest niepodobna do niczego, co ktokolwiek inny kiedykolwiek napisał.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)